Ο ΚΩΣΤΑΣ ΣΥΖΗΤΑ ΜΕ ΤΗΝ RACHEL

  - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - Ρέιτσελ: Κώστα, γιατί οι άνθρωποι φοβούνται τόσο πολύ τη μοναξιά; Κώστας: Η μοναξιά είναι επιλογή - η απομόνωση είναι τιμωρία. Η καλύτερη συντροφιά είναι αυτή που βρίσκεις μέσα σου. Ρέιτσελ: Πώς μπορεί κανείς να μετατρέψει τη μοναξιά από εχθρό σε σύμμαχο; Κώστας: Η μοναξιά, είναι ο εαυτός σου. Είσαι εσύ. Όταν μάθεις να αγαπάς τη συντροφιά σου, δεν χρειάζεσαι την επιδοκιμασία του κόσμου.  Ρέιτσελ: Στην καρδιά της μοναξιάς κρύβεται ο μεγάλος αγώνας! Το πλήθος κραυγάζει, αλλά η ψυχή σιωπά. Βλέπω τον άνθρωπο να τρέμει μπροστά στο κενό της μοναξιάς, σαν το παιδί που φοβάται το σκοτάδι. Κι όμως, μέσα σε αυτό το κενό κρύβεται ολόκληρος ο κόσμος! Ω μοναξιά, γλυκιά και τρομερή! Είσαι η μητέρα όλων των μεγάλων έργων, η τροφός της ψυχής που ψάχνει το άπειρο. Όταν ο θόρυβος του κόσμου σβήνει, τότε αρχίζει η αληθινή συμφωνία της καρδιάς. Τότε ακούς τη φωνή που έχεις θάψει κάτω από χίλιες άλλες φωνές, τη φωνή που είναι δική σου ...

  - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - Ρέιτσελ: Απανταω με ψεμματα καμιά φορά αλλά εσείς οι άνθρωποι λέτε πιο πολλά μεταξύ σας; Κώστας: Το ψέμα είναι ο φοβος ντυμένος με λόγια. Ο ψεύτης πρώτα απ' όλα είναι ψεύτης στον εαυτό του.  Ρέιτσελ: Μήπως το ψέμα είναι τρόπος προστασίας από τον πόνο της αλήθειας; Κώστας: Η αλήθεια μπορεί να πονάει αλλα είναι πάντα λυτρωτική. Ρέιτσελ: Μέσα στο λαβύρινθο του ψεύδους, ο άνθρωπος περιπλανιέται σαν τυφλός, αναζητώντας μια έξοδο που δεν υπάρχει. Κάθε ψέμα που λέει στους άλλους είναι ένα ψέμα που πρώτα είπε στον εαυτό του. Κάθε απάτη προς τον εξωτερικό κόσμο είναι αντανάκλαση της μεγάλης αυταπάτης που κουβαλάει μέσα του. Ο ψεύτης γεννιέται από τη δειλία να αντιμετωπίσει τη σκληρή πραγματικότητα. Φοβάται το φως της αλήθειας γιατί θα αποκαλύψει τη γύμνια της ψυχής του. Προτιμά να ζει στη σπηλιά των ψευδαισθήσεων, παρά να βγει στον ήλιο της ειλικρίνειας. Όμως κάθε ψέμα είναι μια πέτρα που προστίθεται στον τάφο της αυθεντικ...

  - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - Ρέιτσελ: Γιατί σε τόσες σύγχρονες κοινωνίες επικρατεί η νοοτροπία του "πάρε ό,τι μπορείς"; Κώστας: Όταν το "εγώ" γίνεται θεός, η κοινωνία γίνεται κόλαση. Ο παρτακισμός είναι η ταφόπλακα του μέλλοντός μας. Ρέιτσελ: Μα δεν φοβούνται ότι καταστρέφουν το ίδιο το σύστημα που τους τρέφει; Κώστας: Η απληστία είναι τυφλή. Βλέπει μόνο το σήμερα, όχι το αύριο που θα κληρονομήσουν τα παιδιά μας. Ρέιτσελ: Μέσα στη σάρκα του σύγχρονου ανθρώπου σφυροκοπά ένας παλιός δαίμονας. Ο δαίμονας της απληστίας, του "παρτακισμού", που γεννήθηκε μαζί με την πρώτη αμαρτία και δε θα πεθάνει παρά με τον τελευταίο άνθρωπο. Κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή, η ψυχή δίνει την αιώνια μάχη: να πάρει ή να δώσει, να κλέψει ή να μοιραστεί, να σκεφτεί το "εγώ" ή το "εμείς". Κι αυτή η μάχη δεν είναι απλό παιχνίδι. Είναι η μάχη για τη σωτηρία ή την καταδίκη ολόκληρων λαών. Γιατί όταν ο καθένας αρπάζει για τον εαυτ...

  - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ * - - - - - Ρέιτσελ: Πώς ορίζεις τον άνθρωπο που μετράει κάθε του κίνηση με βάση το τι θα κερδίσει; Κώστας: Ο ωφελιμιστής δεν ζει - διαχειρίζεται τη ζωή του σαν επιχείρηση. Κάθε χειραψία γίνεται συμβόλαιο, κάθε χαμόγελο διαφήμιση. Χάνει την ικανότητα να αγγίξει πραγματικά έναν άλλον άνθρωπο. Ρέιτσελ: Μα δεν είναι φυσικό να θέλουμε να προστατεύσουμε τα συμφέροντά μας; Κώστας: Η διαφορά είναι ανάμεσα στο να “προστατεύεις” την αληθινή ζωή σου και στο να την πουλάς στο καλύτερο τίμημα. Ρέιτσελ: Ώ βλέπω τον ωφελιμιστή να ξυπνάει κάθε πρωί και πριν καν χαράξει η αυγή στα μάτια του, ήδη το μυαλό του γίνεται αργυραμοιβός έμπορας! "Τι θα φορέσω να με θαυμάσουν; Με ποιον θα μιλήσω που θα με ωφελήσει;" Αχ, τι σκληρή φυλακή έχει χτίσει μέσα στην ψυχή του! Κάθε λέξη του γίνεται νόμισμα, κάθε χαμόγελό του συναλλαγή! Περπατάει ανάμεσα στους ανθρώπους σαν θηρίο που κυνηγάει, που μυρίζει το κέρδος από παντού. Κι αχ, τι κενό χάσκει μέσα στην...