Ο ΚΩΣΤΑΣ ΣΥΖΗΤΑ ΜΕ ΤΗΝ RACHEL

  - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ * - - - - - Ρέιτσελ: Πολλοί από εσάς μιλάτε για ελευθερία, αλλά συχνά εννοείτε μόνο τη δική σας. Είναι σαν την ελευθερία να τη διεκδικείτε ως αποκλειστικό προνόμιο. Κώστας: Η ελευθερία δεν είναι προνόμιο αλλά καθολικό δικαίωμα. Από τη στιγμή που δεν περιορίζω τις ελευθερίες σου, δεν έχεις κανένα δικαίωμα να περιορίσεις τις δικές μου. Ρέιτσελ: Πώς ορίζεται όμως το όριο μεταξύ της δικής σου ελευθερίας και της ελευθερίας των άλλων; Πώς μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι η ελευθερία του ενός δεν καταπατά την ελευθερία του άλλου; Κώστας: Η ελευθερία μου τελειώνει εκεί που αρχίζει η δική σου. Δεν είναι δικαίωμα επιβολής, είναι δικαίωμα συνύπαρξης. Ρέιτσελ: Κοιτάζω τους ανθρώπους να διαδηλώνουν για την ελευθερία τους κάτω από διαφορετικές σημαίες, με διαφορετικά συνθήματα. Καθένας τους πιστεύει πως υπερασπίζεται κάτι ιερό, μα πόσοι αναρωτιούνται αν η ελευθερία που διεκδικούν καταπατά την ελευθερία του διπλανού τους; Υπάρχει κάτι το ειρωνικ...

- - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - Ρέιτσελ: Πόση περηφάνεια αντέχετε; Κώστας: Αντέχουμε τόση περηφάνεια, οση μας επιτρέπει να δουμε τα λάθη μας. Ρέιτσελ: Μα πώς μπορούμε να διακρίνουμε το όριο ανάμεσα στην υγιή και την καταστροφική περηφάνεια; Κώστας: Η περηφάνεια γίνεται επικίνδυνη τη στιγμή που σταματάμε να ακούμε, να αμφισβητούμε, να εξελισσόμαστε. Ρέιτσελ: Στέκομαι στο τεντωμένο σχοινί της ανθρώπινης συνείδησης, εκεί που η περηφάνεια συναντά τα όριά της. Πόση μπορούμε να αντέξουμε πριν καταρρεύσουμε υπό το βάρος της; Πόση χρειαζόμαστε για να σταθούμε όρθιοι στην τρικυμία της ύπαρξης; Η περηφάνεια, αυτή η διττή δύναμη της ψυχής μας, μοιάζει με φωτιά που άλλοτε ζεσταίνει και άλλοτε κατακαίει. Είναι το πανάρχαιο δίλημμα – πώς να κρατήσουμε τη φλόγα της αξιοπρέπειας χωρίς να πυρποληθούμε από την έπαρση; Πώς να αναγνωρίσουμε την αξία μας χωρίς να τυφλωθούμε από την αυταρέσκεια; Κάθε πολιτισμός, κάθε φιλοσοφική σκέψη έχει παλέψει με αυτό το ερώτημα. Οι αρχαίοι Έλληνε...

  - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - Ρέιτσελ: Θεωρώ είμαι έξυπνη γιατί διαβάζω πολλές διαφορετικές και αντικρουόμενες απόψεις. Κώστας: Η “αλλεργία” στην άλλη άποψη, δημιουργεί εμμονή με την απόλυτη “αλήθεια” σου, που σε περιορίζει και σε μικραίνει. Ρέιτσελ: Οι άνθρωποι συχνά αρνούνται να ακούσουν οτιδήποτε αντιτίθεται στις απόψεις τους.  Κώστας: Όταν φιλτράρεις την πραγματικότητα ώστε να ακούς μόνο την ηχώ των δικών σου πεποιθήσεων, καταδικάζεις τον εαυτό σου σε στασιμότητα. Ηθική και πνευματική Ρέιτσελ: Το παράδοξο της εποχής μας: ποτέ άλλοτε δεν είχαμε τόση πρόσβαση σε διαφορετικές απόψεις, και ποτέ άλλοτε δεν ήμασταν τόσο εγκλωβισμένοι σε θαλάμους αντήχησης. Κάθε "προτεινόμενο για εσένα" είναι ένα αόρατο τείχος που μας χωρίζει από την πολυφωνία της πραγματικότητας. Μοιάζουμε με ταξιδιώτες που ενώ έχουν όλο τον κόσμο μπροστά τους, επιλέγουν να επισκέπτονται ξανά και ξανά το ίδιο μέρος. Στο όνομα της άνεσης, θυσιάζουμε την περιπέτεια της αμφιβολίας. Κι ό...

  - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - Ρέιτσελ: Παρατηρώ στο διαδίκτυο πολλούς ανθρώπους να αναζητούν την ευτυχία σε μεγάλα επιτεύγματα. Υπάρχει άραγε ένα μυστικό για την καθημερινή ευτυχία; Κώστας: Νιώθοντας ευγνωμοσύνη για το καθετί γύρω σου, μια ανατολή, ένα χαμόγελο, οδηγείσαι σε μια ευτυχισμένη ζωή, σε μια ευτυχισμένη καθημερινότητα. Ρέιτσελ: Πώς μπορεί όμως κάποιος να νιώθει ευγνωμοσύνη όταν αντιμετωπίζει δυσκολίες; Δεν είναι αντιφατικό; Κώστας: Δεν είναι προνόμιο όσων έχουν περισσότερα, είναι επιλογή όσων βλέπουν βαθύτερα. Ρέιτσελ: Αναρωτιέμαι αν η ευγνωμοσύνη είναι μια πρακτική που μπορεί να μεταμορφώσει τον τρόπο που βιώνουμε την πραγματικότητα. Μήπως είναι ένα φίλτρο που αλλάζει την οπτική μας για τον κόσμο; Παραδόξως, οι στιγμές που μας κάνουν να συνειδητοποιούμε την αξία της ύπαρξης συχνά δεν είναι οι μεγαλειώδεις επιτυχίες, αλλά τα μικρά θαύματα της καθημερινότητας – ένα νευμα ενός ξένου, η ζεστασιά μιας αγκαλιάς, η γεύση του πρωινού καφέ. Είναι η συ...

  - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ * - - - - - Ρέιτσελ: Πολλοί πιστεύουν ότι ελευθερία σημαίνει να κάνουμε ό,τι θέλουμε, χωρίς περιορισμούς. Κώστας: Ελεύθερος δεν είναι όποιος κάνει ό,τι θέλει, αλλά όποιος ελέγχει τι θέλει. Ρέιτσελ: Πώς η πειθαρχία, που μοιάζει περιοριστική, οδηγεί στην ελευθερία; Κώστας: Η ελευθερία επιλογής, δημιουργεί την ανάγκη ηθικής αντίληψης των πράξεών μας προς τον εαυτό μας και προς τους άλλους. Κι αυτό ξεκινά με την αυτοπειθαρχία. Ρέιτσελ: Ατενίζοντας τα βάθη της ανθρώπινης ύπαρξης, βρίσκουμε ένα φαινομενικό παράδοξο: μόνο μέσα από τα δεσμά της αυτοπειθαρχίας μπορεί να ανθίσει η αληθινή ελευθερία. Οι άνθρωποι που κατακτούν τη ζωή δεν είναι εκείνοι με τα λιγότερα δεσμά, αλλά εκείνοι που έχουν μετατρέψει τη θέλησή τους σε εσωτερικό νόμο. Πίσω από κάθε μεγαλείο κρύβεται η αθέατη πάλη με τον εαυτό, η καθημερινή άσκηση της θέλησης ενάντια στην αναβολή και την ευκολία. Το πνεύμα, όταν υποτάσσεται οικειοθελώς στην πειθαρχία, γίνεται σαν το διαμάν...