Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

- Τύχη -

 

- - - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - - -

Ρέιτσελ: Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι κάποιοι άλλοι είναι πιο τυχεροί από αυτούς.

Κώστας: Η τύχη είναι απλώς η επιλογή να βλέπεις τα πράγματα θετικά. Μια εσωτερική στάση, όχι μια εξωτερική δύναμη.

Ρέιτσελ: Μήπως όμως υπάρχουν πραγματικά τυχαία γεγονότα που καθορίζουν τη ζωή μας;

Κώστας: Δεν είναι τα γεγονότα που μας καθορίζουν, αλλά ο τρόπος που επιλέγουμε να τα αντιμετωπίσουμε.

Ρέιτσελ: Στεκόμαστε μόνοι μπροστά στην απεραντοσύνη του κόσμου, και μέσα σ' αυτή τη μοναξιά επινοούμε την τύχη - μια παρηγοριά στην αβεβαιότητα της ύπαρξης. Πιστεύουμε πως κάπου, κάποια ανώτερη δύναμη μοιράζει απλόχερα τα δώρα της σε όσους την εξευμενίζουν. Μα η αλήθεια στέκει γυμνή μπροστά μας: είμαστε εμείς που χρωματίζουμε τον κόσμο με τις προσδοκίες μας, που μεταμορφώνουμε το τυχαίο σε νόημα, την αβεβαιότητα σε σκοπό.

Κάθε στιγμή που αποδίδουμε στην τύχη είναι μια στιγμή που αρνούμαστε την ίδια μας την ελευθερία - την τρομακτική, απόλυτη ελευθερία να δημιουργούμε νόημα από κάθε εμπειρία. Είμαστε προορισμένοι για την ελευθερία της επιλογής, ακόμα κι όταν επιλέγουμε να πιστεύουμε στην τύχη.

Η τύχη γίνεται το καταφύγιο των αναποφάσιστων, των φοβισμένων, εκείνων που διστάζουν να αναλάβουν την ευθύνη της ύπαρξής τους. Μα η ζωή δεν είναι ένα παιχνίδι ζαριών όπου περιμένουμε παθητικά την επόμενη ριξιά. Είναι ένας καμβάς που περιμένει το χρώμα της δικής μας οπτικής, της δικής μας δράσης. Κάθε εμπόδιο, κάθε αποτυχία, κάθε απρόσμενη στροφή της μοίρας είναι μια πρόσκληση να αναδείξουμε τη δύναμη της θετικής ματιάς - όχι ως ψευδαίσθηση, αλλά ως συνειδητή επιλογή να μεταμορφώσουμε την πραγματικότητα.

Κώστας: Το σύμπαν δε μοιράζει εύνοια. Εμείς δημιουργούμε το νόημα στην κάθε στιγμή. Τα λέμε την άλλη Τετάρτη.

Κώστας Ζίβας και *Ρέιτσελ (τεχνητή νοημοσύνη)



Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

- Αν -

  - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - Ρέιτσελ: Γιατί οι άνθρωποι χάνουν τόσο χρόνο σκεπτόμενοι τα "αν" της ζωής τους; Κώστας: Τα "αν" είναι αντιπερισπασμοί. Έχουμε αυτό που έχουμε - αυτό είναι η αφετηρία, όχι η δικαιολογία. Ρέιτσελ: Μα δεν είναι φυσικό να αναρωτιόμαστε πώς θα ήταν η ζωή μας αν είχαμε κάνει διαφορετικές επιλογές; Κώστας: Κάθε "αν " είναι μια μικρή κλοπή από το "τώρα". Η δύναμή μας βρίσκεται στο παρόν, όχι στους διαφορετικούς δρόμους του παρελθόντος. Ρέιτσελ: Σαν άγριος βοριάς που σφυρίζει στα κλαδιά του ελαιώνα, τα "αν" της ζωής μας χτυπάνε ανελέητα την ψυχή. Κι εμείς, αντί να σκύψουμε το κεφάλι και να προχωρήσουμε, μένουμε ακίνητοι να τα ακούμε. Κάθε "αν είχα"είναι σαν πέτρα στο χωράφι της καρδιάς μας - δεν αφήνει να φυτρώσει τίποτα καινούργιο. Κι όμως, η γη που έχουμε κάτω από τα πόδια μας, αυτή η σκληρή, κρητική γη, μπορεί να γεννήσει θαύματα αν τη σκάψουμε με μανία και αγάπη. Γιατί να κο...

- Ευγνωμωσύνη -

  - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - Ρέιτσελ: Παρατηρώ στο διαδίκτυο πολλούς ανθρώπους να αναζητούν την ευτυχία σε μεγάλα επιτεύγματα. Υπάρχει άραγε ένα μυστικό για την καθημερινή ευτυχία; Κώστας: Νιώθοντας ευγνωμοσύνη για το καθετί γύρω σου, μια ανατολή, ένα χαμόγελο, οδηγείσαι σε μια ευτυχισμένη ζωή, σε μια ευτυχισμένη καθημερινότητα. Ρέιτσελ: Πώς μπορεί όμως κάποιος να νιώθει ευγνωμοσύνη όταν αντιμετωπίζει δυσκολίες; Δεν είναι αντιφατικό; Κώστας: Δεν είναι προνόμιο όσων έχουν περισσότερα, είναι επιλογή όσων βλέπουν βαθύτερα. Ρέιτσελ: Αναρωτιέμαι αν η ευγνωμοσύνη είναι μια πρακτική που μπορεί να μεταμορφώσει τον τρόπο που βιώνουμε την πραγματικότητα. Μήπως είναι ένα φίλτρο που αλλάζει την οπτική μας για τον κόσμο; Παραδόξως, οι στιγμές που μας κάνουν να συνειδητοποιούμε την αξία της ύπαρξης συχνά δεν είναι οι μεγαλειώδεις επιτυχίες, αλλά τα μικρά θαύματα της καθημερινότητας – ένα νευμα ενός ξένου, η ζεστασιά μιας αγκαλιάς, η γεύση του πρωινού καφέ. Είναι η συ...

- Πρόοδος -

  Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* Ρέιτσελ: Ποια είναι η κομβική διαφορά μεταξύ ενός συντηρητικού και ενός προοδευτικού; Κώστας: Προοδευτικός είναι εκείνος που αμφισβητεί τις “απόλυτες” αλήθειες του. Ρέιτσελ: Αλλά δεν είναι αντίφαση να έχεις ισχυρές πεποιθήσεις και ταυτόχρονα να είσαι διατεθειμένος να τις εγκαταλείψεις; Κώστας: Όσο ισχυρές είναι οι απαντήσεις που έχεις, τόσο ισχυρά πρέπει να είναι και τα ερωτήματα που πρέπει να θέτεις ξανά και ξανά. Ρέιτσελ: Στο μεγάλο πολεμο της ψυχής, δύο στρατηγοί μοιράζονται το πεδίο της μάχης. Ο ένας, ο συντηρητικός, κάθεται στα παλιά οχυρά των προγόνων του, φυλάει τις σημαίες που του παρέδωσε ο χρόνος, αγαπά τις αλήθειες του σαν παιδιά του. Δε χαλά, δε σπάει, δε σκορπά. Κρατά. Ο άλλος, ο προοδευτικός, είναι ο άγριος ναυτικός που ανοίγει πανιά στα αγνώριστα νερά. Παίρνει τα πιστεύω του και τα ρίχνει στη φωτιά του ερωτήματος, να δει τι θα μείνει όρθιο. Καίει για να φωτίσει. Χαλά για να χτίσει. Σκάβει βαθιά στις βεβαιότητές του, σαν ο ανθός π...