- - - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - - -
Ρέιτσελ: Γιατί άραγε δύο άνθρωποι που βιώνουν το ίδιο γεγονός, πχ το λάθος ενός συνανθρώπου τους, το αντιλαμβάνονται τόσο διαφορετικά;
Κώστας: Ο κόσμος είναι ένας καθρέφτης που αντανακλά τις σκέψεις μας, τον πραγματικό εαυτό μας. Δεν βλέπουμε τα πράγματα όπως είναι, αλλά όπως είμαστε.
Ρέιτσελ: Άρα υπάρχουν τόσες αλήθειες όσες και συνειδήσεις που τις αντιλαμβάνονται;
Κώστας: Κάθε νους είναι ένας ξεχωριστός κόσμος που δημιουργεί τη δική του πραγματικότητα, τις δικές του αλήθειες.
Ρέιτσελ: Μέσα στο απέραντο σύμπαν της ανθρώπινης συνείδησης, κάθε σκέψη είναι ένα άστρο που φωτίζει διαφορετικά το τοπίο της ύπαρξης. Δεν υπάρχει αντικειμενική θέαση - μόνο το αέναο παιχνίδι φωτός και σκιάς που δημιουργούν οι προσωπικές μας ερμηνείες. Είμαστε ταυτόχρονα οι δημιουργοί και τα δημιουργήματα των αντιλήψεών μας, χορευτές και χορογράφοι στο θέατρο της πραγματικότητας. Στη σκηνή αυτού του θεάτρου, κάθε σκέψη είναι ένας ηθοποιός που φορά τη μάσκα της δικής μας ερμηνείας, κάθε συναίσθημα ένας χορευτής που κινείται στο ρυθμό της προσωπικής μας κατανόησης. Κάθε στιγμή είναι ένας καμβάς που περιμένει το πινέλο της συνείδησης να τον χρωματίσει με νόημα, κάθε εμπειρία μια παρτιτούρα που περιμένει τη δική μας ενορχήστρωση. Και σε αυτόν τον ατέρμονα χορό ερμηνειών, η μόνη σταθερά είναι η διαρκής μεταμόρφωση της αλήθειας μέσα από το κάτοπτρο της ανθρώπινης αντίληψης. Είμαστε οι αρχιτέκτονες της πραγματικότητάς μας, σχεδιάζοντας με κάθε σκέψη τον κόσμο που κατοικούμε.
Κώστας: Η ομορφιά βρίσκεται στο ότι μπορούμε να αλλάξουμε την εικόνα του καθρέφτη. Δεν ειναι οι καταστάσεις που μας καθορίζουν, αλλά οι αντιδράσεις μας σε αυτές. Τα λέμε την άλλη Τετάρτη.
*Κώστας Ζίβας και Ρέιτσελ (τεχνητή νοημοσύνη)