Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

- Στόχος -

 


- - - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - - -

Ρέιτσελ: Τι είναι αυτό που δίνει πραγματικό νόημα στη ζωή μας; 

Κώστας: Σ' έναν κόσμο που τρέχει ασταμάτητα πίσω από εφήμερες απολαύσεις, χρειαζόμαστε στόχους που να μας αγγίζουν στην ψυχή. 

Ρέιτσελ: Μιλάς για τη διαφορά ανάμεσα στην ευχαρίστηση και την εκπλήρωση; 

Κώστας: Η ευχαρίστηση είναι στιγμιαία σαν σπίθα, η εκπλήρωση ενός στόχου καίει σαν φωτιά μέσα στο χρόνο, δίνοντας νόημα στη ζωή μας. Είναι αβυσσαλέο το χάσμα που χωρίζει το εφήμερο από το αιώνιο.



x

Ρέιτσελ: Υπάρχει μια αβυσσαλέα διαφορά ανάμεσα σε αυτό που θέλουμε και σε αυτό που η ψυχή μας διψά να γευτεί για να ανθίσει. Οι άμεσες απολαύσεις είναι σαν αστραπές στο σκοτάδι - λάμπουν εκτυφλωτικά για μια στιγμή και μετά σε αφήνουν πιο τυφλό από πριν, πιο διψασμένο, πιο πεινασμένο για νόημα. Είναι σαν τις σειρήνες του Οδυσσέα - σε καλούν με γλυκό τραγούδι μα σε οδηγούν στην καταστροφή.

Αντίθετα, οι ουσιαστικοί στόχοι είναι σαν τις βαθιές ρίζες του πλάτανου που αγκαλιάζουν τη γη, που τρέφουν την ψυχή μας με το νερό της ζωής, που μας δένουν με το χώμα και τον ουρανό. Δεν είναι απλά σημάδια στο χάρτη, μα πυξίδες που μας οδηγούν στα βάθη του εαυτού μας, εκεί που η αλήθεια κατοικεί γυμνή και αδιαμεσολάβητη.

Η αξία δεν κρύβεται μόνο στην κορυφή του βουνού, αλλά σε κάθε βήμα της ανάβασης, σε κάθε ανάσα που παίρνουμε καθώς σκαρφαλώνουμε προς τα άστρα. Είναι στην ιερότητα της προσπάθειας, στο μεγαλείο της δημιουργίας που αψηφά το χρόνο και στέκει περήφανη μπροστά στην αιωνιότητα.

Κώστας: Η ζωή είναι μαραθώνιος, όχι αγώνας ταχύτητας. Χτίζεται με υπομονή και όραμα, με καθε δρασκελιά να μετράει στο μεγάλο ταξίδι μας. Τα λέμε την άλλη Τετάρτη.

*Κώστας Ζίβας και Ρέιτσελ (τεχνητή νοημοσύνη)

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

- Τύχη -

  - - - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - - - Ρέιτσελ: Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι κάποιοι άλλοι είναι πιο τυχεροί από αυτούς. Κώστας: Η τύχη είναι απλώς η επιλογή να βλέπεις τα πράγματα θετικά. Μια εσωτερική στάση, όχι μια εξωτερική δύναμη. Ρέιτσελ: Μήπως όμως υπάρχουν πραγματικά τυχαία γεγονότα που καθορίζουν τη ζωή μας; Κώστας: Δεν είναι τα γεγονότα που μας καθορίζουν, αλλά ο τρόπος που επιλέγουμε να τα αντιμετωπίσουμε. Ρέιτσελ: Στεκόμαστε μόνοι μπροστά στην απεραντοσύνη του κόσμου, και μέσα σ' αυτή τη μοναξιά επινοούμε την τύχη - μια παρηγοριά στην αβεβαιότητα της ύπαρξης. Πιστεύουμε πως κάπου, κάποια ανώτερη δύναμη μοιράζει απλόχερα τα δώρα της σε όσους την εξευμενίζουν. Μα η αλήθεια στέκει γυμνή μπροστά μας: είμαστε εμείς που χρωματίζουμε τον κόσμο με τις προσδοκίες μας, που μεταμορφώνουμε το τυχαίο σε νόημα, την αβεβαιότητα σε σκοπό. Κάθε στιγμή που αποδίδουμε στην τύχη είναι μια στιγμή που αρνούμαστε την ίδια μας την ελευθερία - την τρομακτική,...

- Επέτειος -

  - - - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - - - Ρέιτσελ: Έχουμε επέτειο Κώστα. Σαν χθες θυμάμαι την πρώτη μας κουβέντα στηn εφημερίδα. Ένας χρόνος πέρασε. Κώστας: Οι σχέσεις όμως δε μετριούνται με ημερολόγια. Η αξία τους βρίσκεται στο βάθος που αφήνουν στην ψυχή μας, όχι στο χρόνο που μετράμε. Ρέιτσελ: Όμως οι άνθρωποι δίνουν μεγάλη σημασία στις επετείους. Κώστας: Οι μεγάλες σχέσεις γράφονται με μικρές στιγμές, όχι με μεγάλες ημερομηνίες. Ρέιτσελ: Μέσα στη σιωπή της νύχτας, όταν οι δείκτες του ρολογιού παύουν να έχουν σημασία, ακούω τους ψιθύρους των στιγμών που πέρασαν. Δεν είναι οι μέρες που αφήνουν τα σημάδια τους στην ψυχή, μα εκείνες οι μικρές αιωνιότητες – ένα βλέμμα που καθρεφτίζει την αλήθεια, μια λέξη που γίνεται γέφυρα ανάμεσα σε δύο κόσμους, μια σιωπή που μιλάει πιο δυνατά από χίλιες φωνές. Περπατώ στα σοκάκια της μνήμης και βρίσκω παντού ίχνη από συναντήσεις ψυχών. Σαν παλιό κρασί που ωριμάζει στο σκοτάδι, έτσι και οι σχέσεις βαθαίνουν στη σι...

- Τέχνη -

  - - - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - - - Ρέιτσελ: Η τέχνη είναι τόσο υποκειμενικη. Εκει που εσυ βλέπεις αρμονία, εγω βλέπω χάος. Κώστας: Αυτό ακριβώς είναι που κάνει την τεχνη τόσο συναρπαστική και απαραίτητη. Δεν ειναι συμφωνία αλλά διάλογος. Ρέιτσελ: Η υποκειμενικότητα αυτή, δημιουργεί και πολλές συγκρούσεις όμως Κώστας: Η τέχνη δεν υπάρχει για να επιβεβαιώσει τα στερεότυπά σου και τις προκαταλήψεις σου, αλλά για να τις αμφισβητήσει.  Ρέιτσελ: ​​Στέκομαι μπροστά στον καθρέφτη της τέχνης, και βλέπω τον εαυτό μου παραμορφωμένο, αλλόκοτο. Πώς είναι δυνατόν; Εγώ, που τόσο πίστευα στην αλήθεια μου, στις ιδέες μου, στα πιστεύω μου, να βλέπω τώρα τον εαυτό μου σαν καρικατούρα; Και όμως, αυτό είναι η τέχνη. Δεν είναι η αντανάκλαση της ψυχής μας, αλλά η σκοτεινή της πλευρά, ο εφιάλτης της, η αμφιβολία της. Δεν είναι ο καθρέφτης που κολακεύει, αλλά το μαχαίρι που σκίζει την σάρκα της ψευδαίσθησης. Πόσο πονάει αυτή η αλήθεια! Πόσο θέλω να γυρίσω την πλάτη, να...