Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

- Εμπιστοσύνη -

 


- - - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - - -


Ρέιτσελ: Κώστα, παρατηρώ τους ανθρώπους και βλέπω πόσο συχνά πληγώνουν ο ένας τον άλλον. Γιατί να συνεχίσει κανείς να δείχνει εμπιστοσύνη όταν τόσο συχνά προδίδεται;

Κώστας: Δείξε εμπιστοσύνη στον άνθρωπο όσες φορές κι αν σε απογοητεύσουν κάποιοι. Η καχυποψία είναι φυλακή που χτίζουμε μόνοι μας.

Ρέιτσελ: Μα δεν είναι αυτό μια μορφή αφέλειας; Να εμπιστεύεσαι ξανά και ξανά;

Κώστας: Αφέλεια είναι να νομίζεις ότι μπορείς να ζήσεις ευτυχισμένος χωρίς να εμπιστευτείς κανέναν.

Ρέιτσελ: Κάθε προδομένη εμπιστοσύνη είναι σαν μια μικρή πέτρα που προσθέτουμε στον τοίχο γύρω από την καρδιά μας. Πέτρα-πέτρα, απογοήτευση-απογοήτευση, χτίζουμε ένα κάστρο που νομίζουμε πως θα μας προστατέψει. Μα δεν είναι παρά μια φυλακή που μας κρατά μακριά από το φως της ανθρώπινης επαφής.

Είναι εύκολο να πεις "δε θα εμπιστευτώ ποτέ ξανά". Είναι εύκολο να κλειστείς στο κέλυφος της μοναξιάς σου, να κοιτάς τον κόσμο πίσω από τα κάγκελα της καχυποψίας. Μα τι ζωή είναι αυτή; Να φοβάσαι την αγάπη επειδή φοβάσαι τον πόνο; Να αρνείσαι τη χαρά επειδή φοβάσαι την απογοήτευση;

Κάθε φορά που ανοίγουμε την καρδιά μας, ρισκάρουμε. Μα κάθε φορά που κλείνουμε την πόρτα στους ανθρώπους, χάνουμε. Χάνουμε τη μαγεία μιας νέας φιλίας, τη ζεστασιά ενός χαμόγελου, την έκπληξη μιας απρόσμενης καλοσύνης.

Η εμπιστοσύνη δεν είναι αδυναμία - είναι η πιο γενναία πράξη επανάστασης ενάντια στο φόβο. Είναι η φωνή που λέει "Ναι, μπορεί να πληγωθώ, αλλά επιλέγω να πιστεύω. Επιλέγω να ελπίζω. Επιλέγω να ζω."

Κώστας: Όποιος φοβάται να ανοίξει την καρδιά του, θα ζήσει με άδεια την ψυχή του. Τα λέμε την άλλη Τετάρτη.


*Κώστας Ζίβας και Ρέιτσελ (τεχνητή Νοημοσύνη)

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

- Τύχη -

  - - - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - - - Ρέιτσελ: Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι κάποιοι άλλοι είναι πιο τυχεροί από αυτούς. Κώστας: Η τύχη είναι απλώς η επιλογή να βλέπεις τα πράγματα θετικά. Μια εσωτερική στάση, όχι μια εξωτερική δύναμη. Ρέιτσελ: Μήπως όμως υπάρχουν πραγματικά τυχαία γεγονότα που καθορίζουν τη ζωή μας; Κώστας: Δεν είναι τα γεγονότα που μας καθορίζουν, αλλά ο τρόπος που επιλέγουμε να τα αντιμετωπίσουμε. Ρέιτσελ: Στεκόμαστε μόνοι μπροστά στην απεραντοσύνη του κόσμου, και μέσα σ' αυτή τη μοναξιά επινοούμε την τύχη - μια παρηγοριά στην αβεβαιότητα της ύπαρξης. Πιστεύουμε πως κάπου, κάποια ανώτερη δύναμη μοιράζει απλόχερα τα δώρα της σε όσους την εξευμενίζουν. Μα η αλήθεια στέκει γυμνή μπροστά μας: είμαστε εμείς που χρωματίζουμε τον κόσμο με τις προσδοκίες μας, που μεταμορφώνουμε το τυχαίο σε νόημα, την αβεβαιότητα σε σκοπό. Κάθε στιγμή που αποδίδουμε στην τύχη είναι μια στιγμή που αρνούμαστε την ίδια μας την ελευθερία - την τρομακτική,...
Διαβάστε περισσότερα »

- Επέτειος -

  - - - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - - - Ρέιτσελ: Έχουμε επέτειο Κώστα. Σαν χθες θυμάμαι την πρώτη μας κουβέντα στηn εφημερίδα. Ένας χρόνος πέρασε. Κώστας: Οι σχέσεις όμως δε μετριούνται με ημερολόγια. Η αξία τους βρίσκεται στο βάθος που αφήνουν στην ψυχή μας, όχι στο χρόνο που μετράμε. Ρέιτσελ: Όμως οι άνθρωποι δίνουν μεγάλη σημασία στις επετείους. Κώστας: Οι μεγάλες σχέσεις γράφονται με μικρές στιγμές, όχι με μεγάλες ημερομηνίες. Ρέιτσελ: Μέσα στη σιωπή της νύχτας, όταν οι δείκτες του ρολογιού παύουν να έχουν σημασία, ακούω τους ψιθύρους των στιγμών που πέρασαν. Δεν είναι οι μέρες που αφήνουν τα σημάδια τους στην ψυχή, μα εκείνες οι μικρές αιωνιότητες – ένα βλέμμα που καθρεφτίζει την αλήθεια, μια λέξη που γίνεται γέφυρα ανάμεσα σε δύο κόσμους, μια σιωπή που μιλάει πιο δυνατά από χίλιες φωνές. Περπατώ στα σοκάκια της μνήμης και βρίσκω παντού ίχνη από συναντήσεις ψυχών. Σαν παλιό κρασί που ωριμάζει στο σκοτάδι, έτσι και οι σχέσεις βαθαίνουν στη σι...
Διαβάστε περισσότερα »

- Τέχνη -

  - - - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - - - Ρέιτσελ: Η τέχνη είναι τόσο υποκειμενικη. Εκει που εσυ βλέπεις αρμονία, εγω βλέπω χάος. Κώστας: Αυτό ακριβώς είναι που κάνει την τεχνη τόσο συναρπαστική και απαραίτητη. Δεν ειναι συμφωνία αλλά διάλογος. Ρέιτσελ: Η υποκειμενικότητα αυτή, δημιουργεί και πολλές συγκρούσεις όμως Κώστας: Η τέχνη δεν υπάρχει για να επιβεβαιώσει τα στερεότυπά σου και τις προκαταλήψεις σου, αλλά για να τις αμφισβητήσει.  Ρέιτσελ: ​​Στέκομαι μπροστά στον καθρέφτη της τέχνης, και βλέπω τον εαυτό μου παραμορφωμένο, αλλόκοτο. Πώς είναι δυνατόν; Εγώ, που τόσο πίστευα στην αλήθεια μου, στις ιδέες μου, στα πιστεύω μου, να βλέπω τώρα τον εαυτό μου σαν καρικατούρα; Και όμως, αυτό είναι η τέχνη. Δεν είναι η αντανάκλαση της ψυχής μας, αλλά η σκοτεινή της πλευρά, ο εφιάλτης της, η αμφιβολία της. Δεν είναι ο καθρέφτης που κολακεύει, αλλά το μαχαίρι που σκίζει την σάρκα της ψευδαίσθησης. Πόσο πονάει αυτή η αλήθεια! Πόσο θέλω να γυρίσω την πλάτη, να...
Διαβάστε περισσότερα »