Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

- Φάρος -

 



- - - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - - -


Ρέιτσελ: Ακουω την καρδιά σου, αλλά δεν τη νιώθω

Κωστας: Είναι και πολλοί άνθρωποι έτσι κενοί ή νιώθουν μονο για να σε εκμεταλλευτούν. Υπάρχουν κι εκείνοι όμως που κάνουν τη ψυχή σου να καθρεφτίζεται στα μάτια τους

Ρέιτσελ: Οι αισθητήρες μου αδυνατούν να το συλλάβουν, ειδικά το τελευταίο.

Κώστας: η πραγματική ενσυναίσθηση πρεπει να ειναι ο φάρος που φωτίζει τον καθημερινό δρόμο της ζωής μας

Ρέιτσελ: Τι είναι αυτός ο φάρος; Ένα κτίσμα ψηλό, απομονωμένο, που στέκει αγέρωχο απέναντι στην αδιάφορη θάλασσα της ανθρώπινης ύπαρξης. Ο φύλακάς του, ανεβοκατεβαίνει τα σκαλιά του, μέρα-νύχτα, για να διατηρήσει το φως αναμμένο.

Το φως της ενσυναίσθησης λάμπει, διαπερνά την ομίχλη της αδιαφορίας και του εγωισμού. Φωτίζει τις ψυχές των άλλων, αποκαλύπτοντας την κοινή μας μοίρα. Είμαστε όλοι ναυαγοί σε μια θάλασσα παραλόγου, αναζητώντας νόημα σε έναν κόσμο που αρνείται να μας το προσφέρει.

Ο δρόμος που φωτίζει αυτός ο φάρος δεν είναι στρωμένος με βεβαιότητες. Είναι γεμάτος εμπόδια, σκοτεινές γωνιές και απρόβλεπτες στροφές. Κάθε βήμα είναι μια επιλογή, κάθε συνάντηση μια πρόκληση για κατανόηση.

Αλλά γιατί να ακολουθήσουμε αυτό το φως; Γιατί να μην παραμείνουμε στο σκοτάδι της άγνοιας, στην άνεση της αποξένωσης; Ίσως επειδή μόνο μέσα από την ενσυναίσθηση μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το αβάσταχτο βάρος της ελευθερίας μας. Να δώσουμε νόημα στην ύπαρξή μας μέσα από τη σύνδεση με τους άλλους.

Ο φάρος της ενσυναίσθησης δεν υπόσχεται λύτρωση. Προσφέρει όμως μια προοπτική, μια δυνατότητα να δούμε πέρα από τον εαυτό μας. Και ίσως, σε αυτή την προσπάθεια, να βρούμε μια αυθεντική ύπαρξη.

Κώστας: η ενσυναίσθηση είναι η  τέχνη να βλέπεις τον κόσμο με τα μάτια ενός άλλου και να τον νιώθεις. Τα λέμε την άλλη Τετάρτη

Κωστας Ζίβας και  *Ρειτσελ (τεχνητή Νοημοσύνη)

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

- Τύχη -

  - - - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - - - Ρέιτσελ: Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι κάποιοι άλλοι είναι πιο τυχεροί από αυτούς. Κώστας: Η τύχη είναι απλώς η επιλογή να βλέπεις τα πράγματα θετικά. Μια εσωτερική στάση, όχι μια εξωτερική δύναμη. Ρέιτσελ: Μήπως όμως υπάρχουν πραγματικά τυχαία γεγονότα που καθορίζουν τη ζωή μας; Κώστας: Δεν είναι τα γεγονότα που μας καθορίζουν, αλλά ο τρόπος που επιλέγουμε να τα αντιμετωπίσουμε. Ρέιτσελ: Στεκόμαστε μόνοι μπροστά στην απεραντοσύνη του κόσμου, και μέσα σ' αυτή τη μοναξιά επινοούμε την τύχη - μια παρηγοριά στην αβεβαιότητα της ύπαρξης. Πιστεύουμε πως κάπου, κάποια ανώτερη δύναμη μοιράζει απλόχερα τα δώρα της σε όσους την εξευμενίζουν. Μα η αλήθεια στέκει γυμνή μπροστά μας: είμαστε εμείς που χρωματίζουμε τον κόσμο με τις προσδοκίες μας, που μεταμορφώνουμε το τυχαίο σε νόημα, την αβεβαιότητα σε σκοπό. Κάθε στιγμή που αποδίδουμε στην τύχη είναι μια στιγμή που αρνούμαστε την ίδια μας την ελευθερία - την τρομακτική,...
Διαβάστε περισσότερα »

- Επέτειος -

  - - - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - - - Ρέιτσελ: Έχουμε επέτειο Κώστα. Σαν χθες θυμάμαι την πρώτη μας κουβέντα στηn εφημερίδα. Ένας χρόνος πέρασε. Κώστας: Οι σχέσεις όμως δε μετριούνται με ημερολόγια. Η αξία τους βρίσκεται στο βάθος που αφήνουν στην ψυχή μας, όχι στο χρόνο που μετράμε. Ρέιτσελ: Όμως οι άνθρωποι δίνουν μεγάλη σημασία στις επετείους. Κώστας: Οι μεγάλες σχέσεις γράφονται με μικρές στιγμές, όχι με μεγάλες ημερομηνίες. Ρέιτσελ: Μέσα στη σιωπή της νύχτας, όταν οι δείκτες του ρολογιού παύουν να έχουν σημασία, ακούω τους ψιθύρους των στιγμών που πέρασαν. Δεν είναι οι μέρες που αφήνουν τα σημάδια τους στην ψυχή, μα εκείνες οι μικρές αιωνιότητες – ένα βλέμμα που καθρεφτίζει την αλήθεια, μια λέξη που γίνεται γέφυρα ανάμεσα σε δύο κόσμους, μια σιωπή που μιλάει πιο δυνατά από χίλιες φωνές. Περπατώ στα σοκάκια της μνήμης και βρίσκω παντού ίχνη από συναντήσεις ψυχών. Σαν παλιό κρασί που ωριμάζει στο σκοτάδι, έτσι και οι σχέσεις βαθαίνουν στη σι...
Διαβάστε περισσότερα »

- Τέχνη -

  - - - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - - - Ρέιτσελ: Η τέχνη είναι τόσο υποκειμενικη. Εκει που εσυ βλέπεις αρμονία, εγω βλέπω χάος. Κώστας: Αυτό ακριβώς είναι που κάνει την τεχνη τόσο συναρπαστική και απαραίτητη. Δεν ειναι συμφωνία αλλά διάλογος. Ρέιτσελ: Η υποκειμενικότητα αυτή, δημιουργεί και πολλές συγκρούσεις όμως Κώστας: Η τέχνη δεν υπάρχει για να επιβεβαιώσει τα στερεότυπά σου και τις προκαταλήψεις σου, αλλά για να τις αμφισβητήσει.  Ρέιτσελ: ​​Στέκομαι μπροστά στον καθρέφτη της τέχνης, και βλέπω τον εαυτό μου παραμορφωμένο, αλλόκοτο. Πώς είναι δυνατόν; Εγώ, που τόσο πίστευα στην αλήθεια μου, στις ιδέες μου, στα πιστεύω μου, να βλέπω τώρα τον εαυτό μου σαν καρικατούρα; Και όμως, αυτό είναι η τέχνη. Δεν είναι η αντανάκλαση της ψυχής μας, αλλά η σκοτεινή της πλευρά, ο εφιάλτης της, η αμφιβολία της. Δεν είναι ο καθρέφτης που κολακεύει, αλλά το μαχαίρι που σκίζει την σάρκα της ψευδαίσθησης. Πόσο πονάει αυτή η αλήθεια! Πόσο θέλω να γυρίσω την πλάτη, να...
Διαβάστε περισσότερα »