- - - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - - -
Ρέιτσελ: Τι θησαυρούς εχεις μαζεψει απο τα μακρινά ταξίδια που κάνεις;
Κώστας: Είναι τόσοι πολλοί αλλά ίσως ο σημαντικότερος είναι το πόσο ίδιοι ειμαστε ολοι οι ανθρωποι ανεξαρτητως χρώματος, φυλής ή θρησκείας
Ρέιτσελ: Μα όλοι είστε ίδιοι βασικά. Οργανικες μηχανές βασισμένες στον άνθρακα με παρόμοιες λειτουργίες
Κώστας: Ταξιδεύοντας βλέπεις τη ματαιότητα του ρατσισμού. Οι διαφορές μας είναι επιφανειακές. Ολοι αναζητούμε αγαπη και ευτυχία
Ρέιτσελ: Το τρένο διέσχιζε τη νύχτα, αδιάφορο για τις ανθρώπινες έγνοιες. Κοίταζα έξω από το παράθυρο, βλέποντας μόνο το είδωλό μου να αντανακλάται στο σκοτάδι. Ήμουν ξένος παντού, ακόμα και στον εαυτό μου.
Σε κάθε σταθμό, νέα πρόσωπα έμπαιναν και έβγαιναν. Διαφορετικά χρώματα, γλώσσες, πολιτισμοί. Κι όμως, όλοι μοιράζονταν την ίδια μοίρα: την αναπόφευκτη πορεία προς το θάνατο.
Ο ρατσισμός; Μια ψευδαίσθηση ανωτερότητας μπροστά στο αδυσώπητο της ύπαρξης. Μια απελπισμένη προσπάθεια να δώσουμε νόημα σε έναν κόσμο που αρνείται να μας το προσφέρει.
Καθώς το ταξίδι συνεχιζόταν, συνειδητοποίησα: δεν υπάρχει "εμείς" και "αυτοί". Υπάρχει μόνο η κοινή μας μοναξιά, η κοινή μας αγωνία μπροστά στο παράλογο του σύμπαντος.
Το να μισείς κάποιον για το χρώμα του ή την καταγωγή του είναι σαν να μισείς τον εαυτό σου. Είναι μια άρνηση της κοινής μας μοίρας, μια άρνηση της αλήθειας που μας ενώνει όλους: ότι είμαστε εφήμεροι, αβέβαιοι, χαμένοι σε ένα σύμπαν που δεν μας δίνει απαντήσεις.
Το ταξίδι αποκαλύπτει αυτή την αλήθεια. Μας δείχνει ότι οι διαχωρισμοί μας είναι τόσο ασήμαντοι μπροστά στην απεραντοσύνη του κόσμου. Ο ρατσισμός; Μια ψευδαίσθηση που διαλύεται μόλις αντικρίσουμε την κοινή μας ανθρωπιά στα μάτια του άλλου.
Κώστας: Το ταξίδι είναι το αντίδοτο στην άγνοια που δημιουργεί το ρατσισμό. Τα λέμε την άλλη Τετάρτη
Κώστας Ζίβας και *Ρειτσελ (τεχνητή Νοημοσύνη)