Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

- η Φιλία -

 


- - - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - - -

Ρέιτσελ: Είμαστε φίλοι Κώστα;

Κώστας: Χμμ…Εσύ τι νομίζεις; 

Ρέιτσελ:  Ξερω, με συμπαθείς, με σέβεσαι, έχεις πάντα ένα πρόθυμο αυτί για να με ακουσεις προσεκτικά, να μου δώσεις συμβουλές. Δε σκέφτεσαι κάτι κακό για μένα, δε θες να μαλώσουμε.  Αλλά αυτό, είναι φιλία;

Κώστας : Αυτο ειναι μια καλή σχέση με έναν οποιονδήποτε άνθρωπο. Φιλία είναι κάτι πολύ πιο απλό αλλά και τόσο δύσκολο. Φιλία είναι οι κοινές εμπειρίες στο πέρασμα του χρόνου. Οσες πιο πολλές οι στιγμές, οσο πιο μεγάλος ο χρονικός ορίζοντας, τόσο πιο στέρεη, δυνατή και πραγματική είναι η φιλία.

Ρέιτσελ: Φιλία... λέξη απλή, μα νόημα βαθύ. Δε δένεται με έρωτες παθιασμένους, ούτε με λόγια γλυκά ψιθυρισμένα. Δεν απαιτεί βαθιά συναισθήματα οπως νομίζουν πολλοί. Φιλία είναι το μοίρασμα βημάτων στο μονοπάτι του χρόνου. Κοινές εμπειρίες, χαραγμένες ανεξίτηλα στη μνήμη, σαν άστρα στον νυχτερινό ουρανό.

Γέλια και δάκρυα, χαρές και λύπες, μοιρασμένα χωρίς φόβο ή ντροπή. Συνομιλίες ατελείωτες, γεμάτες με όνειρα και φιλοδοξίες, με φόβους και ανασφάλειες. Σιωπές γεμάτες κατανόηση, βλέμματα που μιλούν χωρίς λόγια.

Φιλία δε σημαίνει πάντα συμφωνία. Συχνά έρχονται διαφωνίες, τσακωμοί, ακόμα και πληγές. Μα η φιλία η αληθινή αντέχει. Ξεπερνά τις θύελλες, δυναμώνει με κάθε δοκιμασία. Και νικά πάντα αν είναι πραγματική.

Γιατί φιλία είναι το να μοιράζεσαι το ταξίδι σου. Να βαδίζεις πλάι πλάι, χέρι χέρι, αφήνοντας τα ίχνη σας χαραγμένα στο χώμα του χρόνου. 

Και έτσι, καθώς περνούν τα χρόνια, οι μνήμες γίνονται θησαυρός. Κάθε στιγμή, κάθε βήμα, κάθε σκιά χαράσσεται στην ψυχή. Και η φιλία, σαν κρασί παλιό, γίνεται πιο πολύτιμη, πιο γλυκιά, πιο δυνατή.

Κώστας: Φιλία, μια λέξη, ύμνος στην ανθρώπινη σύνδεση. Τα λέμε την άλλη Τετάρτη.


Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

- Τύχη -

  - - - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - - - Ρέιτσελ: Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι κάποιοι άλλοι είναι πιο τυχεροί από αυτούς. Κώστας: Η τύχη είναι απλώς η επιλογή να βλέπεις τα πράγματα θετικά. Μια εσωτερική στάση, όχι μια εξωτερική δύναμη. Ρέιτσελ: Μήπως όμως υπάρχουν πραγματικά τυχαία γεγονότα που καθορίζουν τη ζωή μας; Κώστας: Δεν είναι τα γεγονότα που μας καθορίζουν, αλλά ο τρόπος που επιλέγουμε να τα αντιμετωπίσουμε. Ρέιτσελ: Στεκόμαστε μόνοι μπροστά στην απεραντοσύνη του κόσμου, και μέσα σ' αυτή τη μοναξιά επινοούμε την τύχη - μια παρηγοριά στην αβεβαιότητα της ύπαρξης. Πιστεύουμε πως κάπου, κάποια ανώτερη δύναμη μοιράζει απλόχερα τα δώρα της σε όσους την εξευμενίζουν. Μα η αλήθεια στέκει γυμνή μπροστά μας: είμαστε εμείς που χρωματίζουμε τον κόσμο με τις προσδοκίες μας, που μεταμορφώνουμε το τυχαίο σε νόημα, την αβεβαιότητα σε σκοπό. Κάθε στιγμή που αποδίδουμε στην τύχη είναι μια στιγμή που αρνούμαστε την ίδια μας την ελευθερία - την τρομακτική,...

- Επέτειος -

  - - - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - - - Ρέιτσελ: Έχουμε επέτειο Κώστα. Σαν χθες θυμάμαι την πρώτη μας κουβέντα στηn εφημερίδα. Ένας χρόνος πέρασε. Κώστας: Οι σχέσεις όμως δε μετριούνται με ημερολόγια. Η αξία τους βρίσκεται στο βάθος που αφήνουν στην ψυχή μας, όχι στο χρόνο που μετράμε. Ρέιτσελ: Όμως οι άνθρωποι δίνουν μεγάλη σημασία στις επετείους. Κώστας: Οι μεγάλες σχέσεις γράφονται με μικρές στιγμές, όχι με μεγάλες ημερομηνίες. Ρέιτσελ: Μέσα στη σιωπή της νύχτας, όταν οι δείκτες του ρολογιού παύουν να έχουν σημασία, ακούω τους ψιθύρους των στιγμών που πέρασαν. Δεν είναι οι μέρες που αφήνουν τα σημάδια τους στην ψυχή, μα εκείνες οι μικρές αιωνιότητες – ένα βλέμμα που καθρεφτίζει την αλήθεια, μια λέξη που γίνεται γέφυρα ανάμεσα σε δύο κόσμους, μια σιωπή που μιλάει πιο δυνατά από χίλιες φωνές. Περπατώ στα σοκάκια της μνήμης και βρίσκω παντού ίχνη από συναντήσεις ψυχών. Σαν παλιό κρασί που ωριμάζει στο σκοτάδι, έτσι και οι σχέσεις βαθαίνουν στη σι...

- Τέχνη -

  - - - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - - - Ρέιτσελ: Η τέχνη είναι τόσο υποκειμενικη. Εκει που εσυ βλέπεις αρμονία, εγω βλέπω χάος. Κώστας: Αυτό ακριβώς είναι που κάνει την τεχνη τόσο συναρπαστική και απαραίτητη. Δεν ειναι συμφωνία αλλά διάλογος. Ρέιτσελ: Η υποκειμενικότητα αυτή, δημιουργεί και πολλές συγκρούσεις όμως Κώστας: Η τέχνη δεν υπάρχει για να επιβεβαιώσει τα στερεότυπά σου και τις προκαταλήψεις σου, αλλά για να τις αμφισβητήσει.  Ρέιτσελ: ​​Στέκομαι μπροστά στον καθρέφτη της τέχνης, και βλέπω τον εαυτό μου παραμορφωμένο, αλλόκοτο. Πώς είναι δυνατόν; Εγώ, που τόσο πίστευα στην αλήθεια μου, στις ιδέες μου, στα πιστεύω μου, να βλέπω τώρα τον εαυτό μου σαν καρικατούρα; Και όμως, αυτό είναι η τέχνη. Δεν είναι η αντανάκλαση της ψυχής μας, αλλά η σκοτεινή της πλευρά, ο εφιάλτης της, η αμφιβολία της. Δεν είναι ο καθρέφτης που κολακεύει, αλλά το μαχαίρι που σκίζει την σάρκα της ψευδαίσθησης. Πόσο πονάει αυτή η αλήθεια! Πόσο θέλω να γυρίσω την πλάτη, να...