- - - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - - -
Ρέιτσελ: Βλέπω παντού πολέμους, μάχες, θάνατοι, μίσος, για τις πατρίδες.
Κώστας: Είναι τρομακτικό τι μπορεί να κανει ο ανθρωπος, για έννοιες που αυτός επινόησε. Η υπολοιπη φύση δεν εχει τέτοιες πατρίδες. Μια γή. Μια θάλασσα. Υπάρχει όμως για μενα, μία πατρίδα που κερδίζει κάθε άλλη. Πατρίδα, είναι τα αγαπημένα μου πρόσωπα.
Ρέιτσελ: Φαντάσου, μια χώρα, γεμάτη με ψηφίδες. Κάθε ψηφίδα, ένα πρόσωπο αγαπημένο. Μια οικογένεια, μια παρέα, ένας κόσμος ολόκληρος, σφιχταγκαλιασμένος από τα δεσμά της αγάπης.
Εκεί, σε αυτή την πατρίδα, δε θα βρεις χάρτες και σημαίες. Στρατούς και τείχη. Θα βρεις αγκαλιές ζεστές, γέλια να αντηχούν , και μάτια γεμάτα καλοσύνη.
Είναι η μάνα μου, ο βράχος μου, η αιώνια πηγή ασφάλειας. Ο πατέρας μου, η πυξίδα μου, η φωνή της σοφίας που με καθοδηγεί. Το έτερόν μου ήμισυ, τα παιδιά μου, οι συμπολεμιστές μου, οι συνοδοιπόροι μου σε κάθε περιπέτεια, οι άνθρωποι που μεγαλώνουν και δίνουν νόημα στην ταινία της ζωής μου. Και οι φίλοι, οι σύντροφοι μου στο έγκλημα, οι μάρτυρες της τρέλας μου, η αστείρευτη πηγή γέλιου και χαράς.
Μαζί, γράφουμε ιστορίες σε κάθε γωνιά αυτής της πατρίδας. Μοιραζόμαστε όνειρα και ανησυχίες, χορεύουμε ξυπόλητοι στις παραλίες, τραγουδάμε δυνατά κάτω από τα αστέρια.
Κάθε πρόσωπο, μια ιστορία, ένα μάθημα, ένα κομμάτι του παζλ που δημιουργεί αυτή τη πατρίδα.
Γιατί η πατρίδα μου, δεν είναι ένα κομμάτι γης. Είναι οι άνθρωποί μας.
Κώστας: Πατρίδα είναι εκεί που βρίσκεται η καρδιά σου. Τα λέμε την άλλη Τετάρτη.