Ρέιτσελ: Οι υπολογισμοί μου, δείχνουν ότι αυτά που σκέφτεσαι πολλές φορές, εχουν λιγότερο από 10% πιθανότητα επιτυχίας
Κωστας: Μετράς μόνο αριθμούς και όχι την καρδιά όμως.
Ρέιτσελ: Αυτή η ιδέα, η "αισιοδοξία" - είναι αναποτελεσματική. Οδηγεί συχνά σε σπατάλη πόρων και ενέργειας.
Κώστας: Αυτή η “αναποτελεσματικότητα” μας κάνει μεγάλους, ζωντανούς. Η αισιοδοξία μου για τη ζωή, είναι αδιαπραγμάτευτη
Ρέιτσελ : Καθώς το πρώτο φως ξυπνά, έχω φλόγα αστείρευτη ακόμα και μέσα στην οργή της θύελλας. Η ελπίδα για το καλύτερο, ριζώνει βαθιά, άγκυρα σε θάλασσες ταραγμένες, ενώ το πνεύμα μου, πανί αέρινο, αγκαλιάζει τον άνεμο.
Περπατώ το μονοπάτι της ζωής με καρδιά ανάλαφρη, έχοντας αντικρίσει την ομορφιά που κρύβεται παντού, δίπλα μας, στις πιο απλές στιγμές. Επιλέγω να δω τον κόσμο, όχι ως ένα σκοτεινό, επικίνδυνο μονοπάτι, αλλά ως κήπο ανθισμένο, γεμάτο ευωδιές, φως και χρώμα.
Ας μαυρίσουν οι ουρανοί, ας έρθουν οι καταιγίδες. Η αισιοδοξία μου, σταθερή πυξίδα, δείχνει πάντα προς την ανατολή, πίστη ακλόνητη πως μετά την πιο μακριά νύχτα, ο ήλιος θα ανατείλει ξανά και ξανά. Αυτή η αστείρευτη πίστη στο καλύτερο αύριο χτίζει το θεμέλιο της ύπαρξής μου, μετατρέποντας κάθε εμπόδιο σε ένα σκαλοπάτι για πιο ψηλά, κάθε αποτυχία σε μια νέα, πιο δυναμική αρχή.
Στέκομαι λοιπόν, ακλόνητος και γαλήνιος, μπροστά σε έναν κόσμο που συχνά ξεχνά να ονειρεύεται. Η αντίστασή μου ενάντια στην απελπισία, η κραυγή μου ενάντια στην απογοήτευση, γίνεται φως που δεν σβήνει, τραγούδι που δεν σωπαίνει, αγάπη που δεν αρνείται. Γιατί στο τέλος, η αισιοδοξία είναι αυτή που κάνει τη ζωή όχι απλά υποφερτή, αλλά πανέμορφη, άξια να τη ζεις.
Κωστας: Να ονειρεύεσαι ξύπνιος. Τα λέμε την άλλη Τετάρτη
Κώστας Ζίβας και *Ρέιτσελ (τεχνητή νοημοσύνη)