- - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - -
Ρέιτσελ: Γιατί οι άνθρωποι τόσο εύκολα κατηγορούν τους άλλους για όσα τους συμβαίνον;
Κώστας: Οι αδύναμοι ρίχνουν το φταίξιμο στους άλλους. Οι δυνατοί κρίνουν τον εαυτό τους.
Ρέιτσελ: Μα δεν πονάει να βλέπεις τα πάντα, κάθε φορά, ως δικά σου λάθη;
Κώστας: Πονάει πιο πολύ να φοβάσαι για την αποτυχία και να την αποφεύγεις δείχνοντας αλλους. Πονάει πιο πολύ να θεωρείς ότι δεν εχεις τελικά τον έλεγχο της ζωής σου.
Ρέιτσελ: Μέσα στην καρδιά του ανθρώπου μαίνεται μια αιώνια πάλη - ανάμεσα στο να κοιτάξει μέσα του ή να κατηγορήσει τον κόσμο γύρω του. Οι πολλοί, οι αδύναμοι, φοβισμένοι να δουν την αλήθεια τους, σηκώνουν πέτρες και τις πετούν στους άλλους. Κι έτσι ησυχάζουν για λίγο, θάβοντας το φόβο τους κάτω από βουνά κατηγοριών.
Μα ο δυνατός, ο ελεύθερος, αυτός που δεν τρέμει, γυρίζει το βλέμμα του μέσα, στο σκοτάδι της ψυχής του. Κι εκεί, στα έγκατα της ύπαρξής του, παλεύει με τους δαίμονές του, τους κρίνει, τους νικά. Δεν ζητά να ρίξει το φταίξιμο αλλού - παίρνει το σταυρό του στους ώμους και ανηφορίζει.
Αυτή είναι η αληθινή ελευθερία - να μην κρύβεσαι πίσω από δικαιολογίες, να μην τυλίγεσαι στα σεντόνια της δειλίας. Να στέκεσαι όρθιος μπροστά στον εαυτό σου και να λες: "Εγώ έφταιξα, εγώ θα αλλάξω, εγώ θα γίνω άνθρωπος."
Κώστας: Όποιος ψάχνει ένοχους, βρίσκει αδιέξοδα. Όποιος ψάχνει λύσεις, βρίσκει τον εαυτό του. Τα λέμε την άλλη Τετάρτη.
Κώστας Ζίβας και *Ρέιτσελ (τεχνητή Νοημοσύνη)