- - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - -
Ρέιτσελ: Γιατί οι άνθρωποι χάνουν τόσο χρόνο σκεπτόμενοι τα "αν" της ζωής τους;
Κώστας: Τα "αν" είναι αντιπερισπασμοί. Έχουμε αυτό που έχουμε - αυτό είναι η αφετηρία, όχι η δικαιολογία.
Ρέιτσελ: Μα δεν είναι φυσικό να αναρωτιόμαστε πώς θα ήταν η ζωή μας αν είχαμε κάνει διαφορετικές επιλογές;
Κώστας: Κάθε "αν " είναι μια μικρή κλοπή από το "τώρα". Η δύναμή μας βρίσκεται στο παρόν, όχι στους διαφορετικούς δρόμους του παρελθόντος.
Ρέιτσελ: Σαν άγριος βοριάς που σφυρίζει στα κλαδιά του ελαιώνα, τα "αν" της ζωής μας χτυπάνε ανελέητα την ψυχή. Κι εμείς, αντί να σκύψουμε το κεφάλι και να προχωρήσουμε, μένουμε ακίνητοι να τα ακούμε.
Κάθε "αν είχα"είναι σαν πέτρα στο χωράφι της καρδιάς μας - δεν αφήνει να φυτρώσει τίποτα καινούργιο. Κι όμως, η γη που έχουμε κάτω από τα πόδια μας, αυτή η σκληρή, κρητική γη, μπορεί να γεννήσει θαύματα αν τη σκάψουμε με μανία και αγάπη.
Γιατί να κοιτάζουμε τα χαμένα βουνά, όταν μπροστά μας απλώνεται ολόκληρη η θάλασσα; Γιατί να θρηνούμε για τα δρόμια που δεν πήραμε, όταν κάτω από τα πόδια μας υπάρχει ακόμα δρόμος για να τον περπατήσουμε;
Ο Θεός - ή η μοίρα, ή η τύχη, όπως και να τη φωνάξεις - δεν μας ρωτά τι θέλουμε. Μας δίνει ό,τι μας δίνει και μας λέει: "Τώρα, κάνε το θαύμα!" Κι εμείς, αντί να πάρουμε τα εργαλεία και να αρχίσουμε το έργο, καθόμαστε και μετράμε τι μας έλειπε.
Κώστας: Ουσία είναι να κάνεις “θαύματα” με αυτό που σου έχει δοθεί, όχι να ονειρεύεσαι αυτό που δεν σου δόθηκε μια χρονική στιγμή. Τα λέμε την άλλη Τετάρτη.
Κώστας Ζίβας και *Ρέιτσελ (τεχνητή νοημοσύνη)