Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ*
Ρέιτσελ: Ο χρόνος σας είναι λίγος.
Κώστας: Η ζωή σου δίνει άφθονο χρόνο να κάνεις ό,τι θέλεις, αν παραμένεις στην παρούσα στιγμή.
Ρέιτσελ: Αλλάζει η διάρκεια του χρόνου;
Κώστας: Όταν ζεις στο παρόν, όταν νιωθεις την αναπνοή σου, τον ουρανό, το καθε τι μεσα σου και γύρω σου, ο χρόνος διαστέλλεται. Όταν αναπολείς το παρελθόν ή προσμένεις το μέλλον, όταν κοιτας μόνιμα μια οθόνη, ο χρόνος ξεγλιστράει και συστέλλεται.
Ρέιτσελ: Τρέχουμε. Όλοι τρέχουμε σαν καταδιωγμένοι από αόρατα σκυλιά, με τα στήθια λαχανιασμένα. Κυνηγάμε το αύριο, φορτωμένοι με τα βάρη του χθες. Και το σήμερα; Το πατάμε και το ξεχνάμε, σαν αχυρένιο δρόμο που πάνε οι καραβάνες.
Ζούμε στην αγωνία του μέλλοντος, στη νοσταλγία του παρελθόντος, πουθενά όμως στην ολοζώντανη στιγμή του τώρα. Η ζωή περνά, όχι σαν ποτάμι που ρέει μέσα μας, αλλά σαν ξένος καταρράκτης που μας παρασύρει.
Αλλά υπάρχει ένα μυστικό των αγίων και των παιδιών: να ριζώσεις στο τώρα όπως το δέντρο στο χώμα. Όταν είσαι εδώ με όλη σου την ψυχή, ο χρόνος μεταμορφώνεται. Μια στιγμή ζωσμένη με όλη την παρουσία σου είναι αιωνιότητα. Είναι το φρούτο ώριμο που το δαγκώνεις και σου τρέχουν οι ζωμοί στο πηγούνι.
Το παρόν δεν είναι σημείο στη γραμμή του χρόνου. Είναι η πύλη του αιώνιου, το παράθυρο που βλέπει το άπειρο. Ελευθερία είναι το τώρα - να σταθείς και να πεις: "Εδώ είμαι. Τώρα ζω. Αυτή η στιγμή είναι η μόνη πατρίδα μου."
Κώστας: Ο μόνος χρόνος που υπάρχει πραγματικά είναι τώρα και είναι “άπειρος”, αρκει να τον ζεις ουσιαστικά. Τα λέμε την άλλη Τετάρτη.