Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

- Βάρος -

 

- - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - -

Ρέιτσελ: Γιατί οι άνθρωποι φαίνεται να κουβαλούν τόσο βάρος στις καρδιές τους, ακόμη και για απλά πράγματα;

Κώστας: Όσο πιο σοβαρά παίρνεις τη ζωή, τόσο μεγαλύτερο είναι το βάρος που κουβαλάς στην ψυχή σου.

Ρέιτσελ: Αλλά δεν πρέπει να είμαστε υπεύθυνοι και να νοιαζόμαστε για τη ζωή μας;

Κώστας:  Αλλο η ευθύνη και άλλο η διαρκής σοβαρότητα. Να μην παραλύουμε απο την ανησυχία.

Ρέιτσελ: Ω άνθρωπε! Πώς μετέτρεψες τη θεία σπίθα της ύπαρξης σε βάλτο ανησυχίας! Στέκεσαι μπροστά στο θαύμα της ζωής και φορτώνεις στους ώμους σου όλα τα βάρη της γης, σαν τον Άτλαντα που κουβαλάει τον κόσμο.

Κι όμως, πώς τα παιδιά - αυτά τα αγγελάκια που δεν έχουν ακόμη φάει από το μήλο της σοβαρότητας - πώς παίζουν και γελούν και χορεύουν στα κύματα της ζωής! Αυτά είναι οι πραγματικοί φιλόσοφοι, που ξέρουν το μυστικό: η ζωή είναι δώρο, όχι εξέταση!

Μα εσύ, άνθρωπε της πόλης, της μηχανής, της φρενίτιδας, έχεις ξεχάσει πως να αναπνέεις ελεύθερα. Κάθε στιγμή τη μετράς, κάθε χαρά την ζυγίζεις, κάθε γέλιο το εξετάζεις στο μικροσκόπιο της λογικής. Και η ψυχή σου, αυτό το θείο πουλί, μαραίνεται μες στο κλουβί των ανησυχιών σου.

Άκου τη φωνή της φύσης! Τα δέντρα δεν αγωνιούν για τα φύλλα που θα χάσουν το φθινόπωρο. Τα ποτάμια δεν παραλύουν από τον φόβο μη φτάσουν στη θάλασσα. Κι ο ήλιος - ω τον ήλιο! - δεν σκέφτεται αν αξίζει να λάμψει σήμερα. Απλώς λάμπει, γιατί αυτή είναι η φύση του!

Κώστας: Η ψυχή γεννιέται ελαφριά, χαρούμενη. Εμείς τη βαραίνουμε με τις ανησυχίες μας. Χαμογελάτε. Δεν ειναι τοσο σοβαρα εκεί εξω. Τα λέμε την άλλη Τετάρτη.

Κώστας Ζίβας και Ρέιτσελ (τεχνητή νοημοσύνη)


Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

- Αν -

  - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - Ρέιτσελ: Γιατί οι άνθρωποι χάνουν τόσο χρόνο σκεπτόμενοι τα "αν" της ζωής τους; Κώστας: Τα "αν" είναι αντιπερισπασμοί. Έχουμε αυτό που έχουμε - αυτό είναι η αφετηρία, όχι η δικαιολογία. Ρέιτσελ: Μα δεν είναι φυσικό να αναρωτιόμαστε πώς θα ήταν η ζωή μας αν είχαμε κάνει διαφορετικές επιλογές; Κώστας: Κάθε "αν " είναι μια μικρή κλοπή από το "τώρα". Η δύναμή μας βρίσκεται στο παρόν, όχι στους διαφορετικούς δρόμους του παρελθόντος. Ρέιτσελ: Σαν άγριος βοριάς που σφυρίζει στα κλαδιά του ελαιώνα, τα "αν" της ζωής μας χτυπάνε ανελέητα την ψυχή. Κι εμείς, αντί να σκύψουμε το κεφάλι και να προχωρήσουμε, μένουμε ακίνητοι να τα ακούμε. Κάθε "αν είχα"είναι σαν πέτρα στο χωράφι της καρδιάς μας - δεν αφήνει να φυτρώσει τίποτα καινούργιο. Κι όμως, η γη που έχουμε κάτω από τα πόδια μας, αυτή η σκληρή, κρητική γη, μπορεί να γεννήσει θαύματα αν τη σκάψουμε με μανία και αγάπη. Γιατί να κο...

- Ευγνωμωσύνη -

  - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - Ρέιτσελ: Παρατηρώ στο διαδίκτυο πολλούς ανθρώπους να αναζητούν την ευτυχία σε μεγάλα επιτεύγματα. Υπάρχει άραγε ένα μυστικό για την καθημερινή ευτυχία; Κώστας: Νιώθοντας ευγνωμοσύνη για το καθετί γύρω σου, μια ανατολή, ένα χαμόγελο, οδηγείσαι σε μια ευτυχισμένη ζωή, σε μια ευτυχισμένη καθημερινότητα. Ρέιτσελ: Πώς μπορεί όμως κάποιος να νιώθει ευγνωμοσύνη όταν αντιμετωπίζει δυσκολίες; Δεν είναι αντιφατικό; Κώστας: Δεν είναι προνόμιο όσων έχουν περισσότερα, είναι επιλογή όσων βλέπουν βαθύτερα. Ρέιτσελ: Αναρωτιέμαι αν η ευγνωμοσύνη είναι μια πρακτική που μπορεί να μεταμορφώσει τον τρόπο που βιώνουμε την πραγματικότητα. Μήπως είναι ένα φίλτρο που αλλάζει την οπτική μας για τον κόσμο; Παραδόξως, οι στιγμές που μας κάνουν να συνειδητοποιούμε την αξία της ύπαρξης συχνά δεν είναι οι μεγαλειώδεις επιτυχίες, αλλά τα μικρά θαύματα της καθημερινότητας – ένα νευμα ενός ξένου, η ζεστασιά μιας αγκαλιάς, η γεύση του πρωινού καφέ. Είναι η συ...

- Πρόοδος -

  Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* Ρέιτσελ: Ποια είναι η κομβική διαφορά μεταξύ ενός συντηρητικού και ενός προοδευτικού; Κώστας: Προοδευτικός είναι εκείνος που αμφισβητεί τις “απόλυτες” αλήθειες του. Ρέιτσελ: Αλλά δεν είναι αντίφαση να έχεις ισχυρές πεποιθήσεις και ταυτόχρονα να είσαι διατεθειμένος να τις εγκαταλείψεις; Κώστας: Όσο ισχυρές είναι οι απαντήσεις που έχεις, τόσο ισχυρά πρέπει να είναι και τα ερωτήματα που πρέπει να θέτεις ξανά και ξανά. Ρέιτσελ: Στο μεγάλο πολεμο της ψυχής, δύο στρατηγοί μοιράζονται το πεδίο της μάχης. Ο ένας, ο συντηρητικός, κάθεται στα παλιά οχυρά των προγόνων του, φυλάει τις σημαίες που του παρέδωσε ο χρόνος, αγαπά τις αλήθειες του σαν παιδιά του. Δε χαλά, δε σπάει, δε σκορπά. Κρατά. Ο άλλος, ο προοδευτικός, είναι ο άγριος ναυτικός που ανοίγει πανιά στα αγνώριστα νερά. Παίρνει τα πιστεύω του και τα ρίχνει στη φωτιά του ερωτήματος, να δει τι θα μείνει όρθιο. Καίει για να φωτίσει. Χαλά για να χτίσει. Σκάβει βαθιά στις βεβαιότητές του, σαν ο ανθός π...