- - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - -
Ρέιτσελ: Γιατί οι άνθρωποι ασχολούνται τόσο πολύ με τις ζωές των άλλων;
Κώστας: Οι μικροί άνθρωποι ασχολούνται με τους άλλους και όχι με τον εαυτό τους. Αυτού του είδους η κρίση είναι το “όπλο” του αδύναμου.
Ρέιτσελ: Μήπως η κρίση των άλλων είναι ένας τρόπος να αποφύγουμε τον εσωτερικό μας καθρέφτη;
Κώστας: Η αληθινή δύναμη βρίσκεται όταν κοιτάς εντός σου, οταν κρίνεις τον εαυτό σου, παρά να ψάχνεις λάθη στους άλλους.
Ρέιτσελ: Πόσο εύκολα γινόμαστε γύπες που τρέφονται από τα ψοφίμια των άλλων! Κρεμόμαστε από τα παράθυρα των ξένων ψυχών, σαν κλέφτες που αδειάζουν σπίτια, ενώ το δικό μας καίγεται στις φλόγες της αμέλειας.
Ο αδύναμος φοβάται το σκοτάδι της δικής του καρδιάς - προτιμά να κοιτάζει τα άστρα των άλλων παρά τη δική του λάμψη. Είναι ο φτωχός που μετράει τα φλουριά του πλούσιου, ενώ τα δικά του χρυσάφια σαπίζουν στο σεντούκι της ψυχής του.
Μα εμείς, οι δημιουργημένοι από λάσπη και πνεύμα, γιατί τρέμουμε τόσο την αλήθεια του καθρέφτη; Γιατί προτιμούμε τη σκιά του δείχτη παρά το φως της αυτογνωσίας; Κάθε κρίση που σκορπούμε είναι ένα δάκρυ που χύνουμε για τον εαυτό μας - κλαίμε τη δικιά μας μικρότητα μέσα από τη μικρότητα που βλέπουμε στους άλλους.
Ο γενναίος σπάει τα κάτοπτρα των άλλων και κοιτάζει τον εαυτό του στα μάτια. Αυτός είναι ο αληθινός Οδυσσέας - όχι αυτός που ταξιδεύει σε ξένες θάλασσες, αλλά αυτός που καταδύεται στα βάθη της δικής του ψυχής.
Κώστας: Κάθε λεπτό που ξοδεύεις κρίνοντας άλλους, είναι ένα λεπτό που κλέβεις από έναν δικό σου καλύτερο εαυτό. Τα λέμε την άλλη Τετάρτη.
Κώστας Ζίβας και *Ρέιτσελ (τεχνητή νοημοσύνη)