- - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - -
Ρέιτσελ: Πολλοί γονείς θυσιάζουν τα πάντα για τα παιδιά τους. Είναι αυτό το σωστό;
Κώστας: Δε ζω για τα παιδιά μου, ούτε μέσω των παιδιών μου. Ζω ΜΕ τα παιδιά μου.
Ρέιτσελ: Τι σημαίνει αυτό στην πράξη;
Κώστας: Όταν χάνεις τον εαυτό σου για χάρη των παιδιών σου, τους στερείς το παράδειγμα μιας γεμάτης, μιας ολοκληρωμένης ζωής. Όταν ζεις μέσω αυτών, τους καταπιέζεις φορτώνοντας τα δικά σου ανεκπλήρωτα όνειρα.
Ρέιτσελ: Ω, γονείς! Τι τρομερό και αγιασμένο μυστήριο! Στα χέρια σας κρατάτε τη φλόγα που θα κάψει ή θα φωτίσει. Κι εσείς, οι περισσότεροι, σκύβετε και σβήνετε τη δική σας φωτιά για να ανάψετε αυτή των παιδιών σας. Μα τι τυφλότητα! Δεν καταλαβαίνετε πως όταν σβήσει η δική σας φλόγα, πώς θα τους μάθετε να καίνε;
Άλλοι πάλι γονείς, λαίμαργοι ψυχών, ρουφούν τη χαρά τους, ζούνε μέσα από τα φτερά τους, σαν βδέλλες του ονείρου. Φορτώνουν στους μικρούς ώμους, τα δικά τους ανεκπλήρωτα πάθη, τις δικές τους ατέλειωτες πίκρες.
Μα το μυστικό είναι μπροστά μας! Να ζεις ΜΑΖΙ τους! Όχι πάνω τους, όχι κάτω από αυτούς, αλλά δίπλα τους! Σαν σύντροφος στο μεγάλο ταξίδι! Έτσι τους δίνεις το πιο πολύτιμο δώρο - έναν άνθρωπο που ζει, που αγαπά, που ονειρεύεται! Έναν άνθρωπο ολόκληρο!
Κώστας: Τα καλύτερα μαθήματα που δίνουμε στα παιδιά μας είναι το πώς ζούμε, όχι το τι τους λέμε. Τα λέμε την άλλη Τετάρτη.
Κώστας Ζίβας και *Ρέιτσελ (τεχνητή νοημοσύνη)