- - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - -
Ρέιτσελ: Ποιο το νόημα της ανθρώπινης ύπαρξης; Γιατί υπάρχετε;
Κώστας: Η ύπαρξή μας δεν είναι ερώτημα που χρειάζεται απάντηση, είναι η μοναδική μας ευκαιρία για δράση.
Ρέιτσελ: Όμως πώς βρίσκει κανείς το προσωπικό του νόημα, όταν το τέλος του είναι ήδη γνωστό;
Κώστας: Το νόημα δεν είναι κάτι που ανακαλύπτεις, είναι κάτι που το δημιουργεί ο καθένας μας κάθε φορά που επιλέγει συνειδητά. Εμείς δημιουργούμε το νόημα.
Ρέιτσελ: Στο μεταίχμιο του είναι και του μη είναι, ο άνθρωπος στέκεται μετέωρος. Μέσα στο άχρονο βλέμμα του σύμπαντος, η συνείδησή μας αναδύεται ως μια παροδική έκλαμψη φωτός – ταυτόχρονα ασήμαντη και θαυμαστή. Ξυπνάμε σε έναν κόσμο χωρίς προφανή σκοπό, χωρίς προκαθορισμένες κατευθύνσεις. Η αρχέγονη σιωπή της ύπαρξης είναι η πρώτη και τελευταία αλήθεια που αντιμετωπίζουμε.
Κι όμως, μέσα σε αυτή την απροσδιοριστία, ανακαλύπτουμε την πιο ριζοσπαστική ελευθερία – τη δυνατότητα να σμιλέψουμε νόημα από το ακατέργαστο υλικό της εμπειρίας. Η συνειδητή επιλογή μεταμορφώνει το τυχαίο σε αναγκαίο, το ενδεχόμενο σε προορισμό. Δεν ερχόμαστε σε έναν κόσμο ήδη γεμάτο με νόημα, αλλά σε έναν κόσμο που περιμένει να του δώσουμε σημασία.
Η αυθεντική ύπαρξη απαιτεί να αντιμετωπίσουμε την αμείλικτη αβεβαιότητα χωρίς παρηγορητικές αυταπάτες. Απαιτεί να αποδεχτούμε την έλλειψη υπερβατικών εγγυήσεων και παρ' όλα αυτά να συνεχίσουμε να ζούμε, να δημιουργούμε, να ορίζουμε. Αυτή η πράξη αντίστασης ενάντια στην απουσία ενός προκαθορισμένου σχεδίου είναι η ουσία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Κώστας: Η ουσία της ύπαρξης βρίσκεται στο θάρρος να αποδεχτείς το παράλογο, την αβεβαιότητα και να συνεχίσεις παρ' όλα αυτά, να δρας, να αγαπάς, να ζεις. Τα λέμε την άλλη Τετάρτη.
Κώστας Ζίβας και *Ρέιτσελ (τεχνητή νοημοσύνη)