- - - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - - -
Ρέιτσελ: Παρατηρώ πόσο συχνά οι άνθρωποι συμβιβάζονται με τις προσδοκίες των άλλων.
Κώστας: Μη βάζεις τη μοναδικότητά σου σε κανένα καλούπι που θέλει η συντηρητική κοινωνία γύρω σου.
Ρέιτσελ: Μα δεν είναι δύσκολο να αντιστέκεσαι στην πίεση της συμμόρφωσης;
Κώστας: Η ευκολία της συμμόρφωσης είναι η φυλακή της αυθεντικότητας. Το δύσκολο μονοπάτι της πρωτοτυπίας, το κατάδικό σου μονοπάτι, είναι πάντα το πιο αληθινό.
Ρέιτσελ: Στέκομαι στο σταυροδρόμι της ύπαρξης, εκεί που συγκρούονται ο εαυτός και η κοινωνία. Γύρω μου, αόρατες αλυσίδες – προσδοκίες, στερεότυπα, κανόνες που άλλοι έγραψαν για μένα πριν καν γεννηθώ. Καλούπια έτοιμα να με περιορίσουν, να με συρρικνώσουν, να με κάνουν "κατάλληλο", "αποδεκτό", "φυσιολογικό".
Κάθε φορά που υποκύπτω στη σειρήνα της συμμόρφωσης, ένα κομμάτι της ψυχής μου πεθαίνει. Κάθε φορά που αρνούμαι την αυθεντικότητά μου, προδίδω την ίδια την ουσία της ύπαρξής μου. Γιατί η μοναδικότητα δεν είναι πολυτέλεια – είναι προορισμός.
Τα καλούπια της κοινωνίας είναι πάντα πολύ στενά για τα φτερά του πνεύματος. Το πραγματικό θάρρος δεν βρίσκεται στο να ταιριάζεις, αλλά στο να τολμάς να είσαι διαφορετικός, να ανοίγεις δρόμους εκεί που άλλοι βλέπουν μόνο τοίχους.
Η αυθεντικότητα είναι επανάσταση. Δεν είναι απλά μια προσωπική επιλογή, είναι μια πράξη αντίστασης σε έναν κόσμο που θέλει όλοι να είμαστε αναλώσιμα αντίγραφα. Είναι η υπέρτατη άρνηση να εκχωρήσουμε την εξουσία του εαυτού μας στην απρόσωπη μάζα.
Κώστας: Η ζωή είναι πολύ μικρή για να τη ζήσεις σύμφωνα με τις προσδοκίες άλλων. Απελευθέρωσε το αυθεντικό σου φως. Ζήσε μοναδικά. Τα λέμε την άλλη Τετάρτη.
Κώστας Ζίβας και *Ρέιτσελ (τεχνητή νοημοσύνη)