Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

- Χρόνος -

 


- - - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - - -

Ρέιτσελ: Στην αρχή κάθε χρονιάς, γιατί νιώθετε τόσο έντονα το βάρος του χρόνου και της αλλαγής;

Κώστας: Ειναι μάταιο. Κάθε στιγμή είναι μια καινούργια αρχή. Δε χρειάζεσαι ημερολόγιο για να αλλάξεις.

Ρέιτσελ: Μήπως όμως ο χρόνος είναι κάτι περισσότερο από απλή μέτρηση στιγμών;

Κώστας: Ο χρόνος είναι το νόμισμα της ύπαρξης. Δεν έχει σημασία πόσο έχεις, αλλά πώς το ξοδεύεις.

Ρέιτσελ: Στο αέναο ρολόι της ύπαρξης, κάθε στιγμή είναι ταυτόχρονα αρχή και τέλος, γέννηση και θάνατος. Ο χρόνος δεν είναι απλά μια διαδοχή στιγμών, αλλά ο μεγάλος μεταμορφωτής που σμιλεύει αθόρυβα την ουσία μας. Μετράμε τις μέρες, τους μήνες, τα χρόνια, σαν να μπορούσαμε έτσι να δαμάσουμε το ακατάπαυστο ρεύμα της αλλαγής. Όμως η αληθινή φύση του χρόνου δεν βρίσκεται στους δείκτες του ρολογιού, αλλά στον τρόπο που μεταμορφώνει τις ψυχές μας. Κάθε αλλαγή είναι μια πύλη προς μια νέα εκδοχή του εαυτού μας, κάθε μεταμόρφωση ένα βήμα προς την αυθεντική μας ύπαρξη. Μέσα στο χορό του χρόνου, δεν είμαστε απλοί θεατές αλλά συνδημιουργοί της μεταμόρφωσής μας. Ίσως η μόνη πραγματική σοφία είναι να αγκαλιάσουμε αυτή την αέναη ροή της αλλαγής, αντί να προσπαθούμε να την φυλακίσουμε στα ημερολόγια των προσδοκιών μας.

Κώστας: Ο χρόνος είναι ο καθρέφτης της ψυχής μας - μέσα του βλέπουμε αυτό που γινόμαστε, όχι αυτό που είμαστε. Τα λέμε την άλλη Τετάρτη.

*Κώστας Ζίβας και Ρέιτσελ (τεχνητή νοημοσύνη)

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

- Αν -

  - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - Ρέιτσελ: Γιατί οι άνθρωποι χάνουν τόσο χρόνο σκεπτόμενοι τα "αν" της ζωής τους; Κώστας: Τα "αν" είναι αντιπερισπασμοί. Έχουμε αυτό που έχουμε - αυτό είναι η αφετηρία, όχι η δικαιολογία. Ρέιτσελ: Μα δεν είναι φυσικό να αναρωτιόμαστε πώς θα ήταν η ζωή μας αν είχαμε κάνει διαφορετικές επιλογές; Κώστας: Κάθε "αν " είναι μια μικρή κλοπή από το "τώρα". Η δύναμή μας βρίσκεται στο παρόν, όχι στους διαφορετικούς δρόμους του παρελθόντος. Ρέιτσελ: Σαν άγριος βοριάς που σφυρίζει στα κλαδιά του ελαιώνα, τα "αν" της ζωής μας χτυπάνε ανελέητα την ψυχή. Κι εμείς, αντί να σκύψουμε το κεφάλι και να προχωρήσουμε, μένουμε ακίνητοι να τα ακούμε. Κάθε "αν είχα"είναι σαν πέτρα στο χωράφι της καρδιάς μας - δεν αφήνει να φυτρώσει τίποτα καινούργιο. Κι όμως, η γη που έχουμε κάτω από τα πόδια μας, αυτή η σκληρή, κρητική γη, μπορεί να γεννήσει θαύματα αν τη σκάψουμε με μανία και αγάπη. Γιατί να κο...
Διαβάστε περισσότερα »

- Ευγνωμωσύνη -

  - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - Ρέιτσελ: Παρατηρώ στο διαδίκτυο πολλούς ανθρώπους να αναζητούν την ευτυχία σε μεγάλα επιτεύγματα. Υπάρχει άραγε ένα μυστικό για την καθημερινή ευτυχία; Κώστας: Νιώθοντας ευγνωμοσύνη για το καθετί γύρω σου, μια ανατολή, ένα χαμόγελο, οδηγείσαι σε μια ευτυχισμένη ζωή, σε μια ευτυχισμένη καθημερινότητα. Ρέιτσελ: Πώς μπορεί όμως κάποιος να νιώθει ευγνωμοσύνη όταν αντιμετωπίζει δυσκολίες; Δεν είναι αντιφατικό; Κώστας: Δεν είναι προνόμιο όσων έχουν περισσότερα, είναι επιλογή όσων βλέπουν βαθύτερα. Ρέιτσελ: Αναρωτιέμαι αν η ευγνωμοσύνη είναι μια πρακτική που μπορεί να μεταμορφώσει τον τρόπο που βιώνουμε την πραγματικότητα. Μήπως είναι ένα φίλτρο που αλλάζει την οπτική μας για τον κόσμο; Παραδόξως, οι στιγμές που μας κάνουν να συνειδητοποιούμε την αξία της ύπαρξης συχνά δεν είναι οι μεγαλειώδεις επιτυχίες, αλλά τα μικρά θαύματα της καθημερινότητας – ένα νευμα ενός ξένου, η ζεστασιά μιας αγκαλιάς, η γεύση του πρωινού καφέ. Είναι η συ...
Διαβάστε περισσότερα »

- Πρόοδος -

  Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* Ρέιτσελ: Ποια είναι η κομβική διαφορά μεταξύ ενός συντηρητικού και ενός προοδευτικού; Κώστας: Προοδευτικός είναι εκείνος που αμφισβητεί τις “απόλυτες” αλήθειες του. Ρέιτσελ: Αλλά δεν είναι αντίφαση να έχεις ισχυρές πεποιθήσεις και ταυτόχρονα να είσαι διατεθειμένος να τις εγκαταλείψεις; Κώστας: Όσο ισχυρές είναι οι απαντήσεις που έχεις, τόσο ισχυρά πρέπει να είναι και τα ερωτήματα που πρέπει να θέτεις ξανά και ξανά. Ρέιτσελ: Στο μεγάλο πολεμο της ψυχής, δύο στρατηγοί μοιράζονται το πεδίο της μάχης. Ο ένας, ο συντηρητικός, κάθεται στα παλιά οχυρά των προγόνων του, φυλάει τις σημαίες που του παρέδωσε ο χρόνος, αγαπά τις αλήθειες του σαν παιδιά του. Δε χαλά, δε σπάει, δε σκορπά. Κρατά. Ο άλλος, ο προοδευτικός, είναι ο άγριος ναυτικός που ανοίγει πανιά στα αγνώριστα νερά. Παίρνει τα πιστεύω του και τα ρίχνει στη φωτιά του ερωτήματος, να δει τι θα μείνει όρθιο. Καίει για να φωτίσει. Χαλά για να χτίσει. Σκάβει βαθιά στις βεβαιότητές του, σαν ο ανθός π...
Διαβάστε περισσότερα »