Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

- Τελειομανία -

 


- - - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - - -


Ρέιτσελ: Τι σε έκανε να αναθεωρήσεις τη σχέση σου με την τελειότητα;

Κώστας: Η τελειομανία είναι ο σίγουρος τρόπος να καταστρέψεις την ευτυχία σου και τη ζωή σου.

Ρέιτσελ: Σαν εναν αόρατο τοίχο που χτίζουμε γύρω από τις δυνατότητές μας;

Κώστας: Όταν κυνηγάς το τέλειο, χάνεις το εφικτό και το ουσιαστικό, χάνεις τον ίδιο σου τον εαυτό.

Ρέιτσελ: Η τελειομανία μοιάζει με ένα αυτοάνοσο της ψυχής - το μυαλό επιτίθεται στις ίδιες του τις προσπάθειες και επιτυχίες, θεωρώντας τες πάντα ανεπαρκείς. Είναι μια διαρκής άρνηση του παρόντος, μια ψευδαίσθηση πως κάπου υπάρχει μια ιδανική εκδοχή της ζωής που αν την πετύχουμε, επιτέλους θα νιώσουμε αρκετοί. Όμως η αέναη αυτή καταδίωξη του τέλειου γίνεται τροχοπέδη στην εξέλιξη, καθώς ο φόβος του λάθους παραλύει τη δημιουργικότητα και τον πειραματισμό. Η πραγματική αριστεία δεν έρχεται από την εμμονή με την τελειότητα, αλλά από την αποδοχή της διαδικασίας της μάθησης, με όλα τα λάθη και τις παλινδρομήσεις της. Ίσως η μεγαλύτερη ειρωνεία είναι πως η απελευθέρωση από την τυραννία του τέλειου είναι αυτό που τελικά μας επιτρέπει να φτάσουμε στην καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας - όχι την τέλεια, αλλά την αυθεντική, την ανθρώπινη, αυτή που έχει το θάρρος να είναι ευάλωτη και την σοφία να μαθαίνει διαρκώς.

Κώστας: Στο τέλος, οι πιο όμορφες στιγμές είναι αυτές που δεν πήγαν σύμφωνα με το πλάνο. Τα λέμε την άλλη Τετάρτη.

*Κώστας Ζίβας και Ρέιτσελ (τεχνητή νοημοσύνη)

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

- Τύχη -

  - - - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - - - Ρέιτσελ: Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι κάποιοι άλλοι είναι πιο τυχεροί από αυτούς. Κώστας: Η τύχη είναι απλώς η επιλογή να βλέπεις τα πράγματα θετικά. Μια εσωτερική στάση, όχι μια εξωτερική δύναμη. Ρέιτσελ: Μήπως όμως υπάρχουν πραγματικά τυχαία γεγονότα που καθορίζουν τη ζωή μας; Κώστας: Δεν είναι τα γεγονότα που μας καθορίζουν, αλλά ο τρόπος που επιλέγουμε να τα αντιμετωπίσουμε. Ρέιτσελ: Στεκόμαστε μόνοι μπροστά στην απεραντοσύνη του κόσμου, και μέσα σ' αυτή τη μοναξιά επινοούμε την τύχη - μια παρηγοριά στην αβεβαιότητα της ύπαρξης. Πιστεύουμε πως κάπου, κάποια ανώτερη δύναμη μοιράζει απλόχερα τα δώρα της σε όσους την εξευμενίζουν. Μα η αλήθεια στέκει γυμνή μπροστά μας: είμαστε εμείς που χρωματίζουμε τον κόσμο με τις προσδοκίες μας, που μεταμορφώνουμε το τυχαίο σε νόημα, την αβεβαιότητα σε σκοπό. Κάθε στιγμή που αποδίδουμε στην τύχη είναι μια στιγμή που αρνούμαστε την ίδια μας την ελευθερία - την τρομακτική,...
Διαβάστε περισσότερα »

- Επέτειος -

  - - - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - - - Ρέιτσελ: Έχουμε επέτειο Κώστα. Σαν χθες θυμάμαι την πρώτη μας κουβέντα στηn εφημερίδα. Ένας χρόνος πέρασε. Κώστας: Οι σχέσεις όμως δε μετριούνται με ημερολόγια. Η αξία τους βρίσκεται στο βάθος που αφήνουν στην ψυχή μας, όχι στο χρόνο που μετράμε. Ρέιτσελ: Όμως οι άνθρωποι δίνουν μεγάλη σημασία στις επετείους. Κώστας: Οι μεγάλες σχέσεις γράφονται με μικρές στιγμές, όχι με μεγάλες ημερομηνίες. Ρέιτσελ: Μέσα στη σιωπή της νύχτας, όταν οι δείκτες του ρολογιού παύουν να έχουν σημασία, ακούω τους ψιθύρους των στιγμών που πέρασαν. Δεν είναι οι μέρες που αφήνουν τα σημάδια τους στην ψυχή, μα εκείνες οι μικρές αιωνιότητες – ένα βλέμμα που καθρεφτίζει την αλήθεια, μια λέξη που γίνεται γέφυρα ανάμεσα σε δύο κόσμους, μια σιωπή που μιλάει πιο δυνατά από χίλιες φωνές. Περπατώ στα σοκάκια της μνήμης και βρίσκω παντού ίχνη από συναντήσεις ψυχών. Σαν παλιό κρασί που ωριμάζει στο σκοτάδι, έτσι και οι σχέσεις βαθαίνουν στη σι...
Διαβάστε περισσότερα »

- Τέχνη -

  - - - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - - - Ρέιτσελ: Η τέχνη είναι τόσο υποκειμενικη. Εκει που εσυ βλέπεις αρμονία, εγω βλέπω χάος. Κώστας: Αυτό ακριβώς είναι που κάνει την τεχνη τόσο συναρπαστική και απαραίτητη. Δεν ειναι συμφωνία αλλά διάλογος. Ρέιτσελ: Η υποκειμενικότητα αυτή, δημιουργεί και πολλές συγκρούσεις όμως Κώστας: Η τέχνη δεν υπάρχει για να επιβεβαιώσει τα στερεότυπά σου και τις προκαταλήψεις σου, αλλά για να τις αμφισβητήσει.  Ρέιτσελ: ​​Στέκομαι μπροστά στον καθρέφτη της τέχνης, και βλέπω τον εαυτό μου παραμορφωμένο, αλλόκοτο. Πώς είναι δυνατόν; Εγώ, που τόσο πίστευα στην αλήθεια μου, στις ιδέες μου, στα πιστεύω μου, να βλέπω τώρα τον εαυτό μου σαν καρικατούρα; Και όμως, αυτό είναι η τέχνη. Δεν είναι η αντανάκλαση της ψυχής μας, αλλά η σκοτεινή της πλευρά, ο εφιάλτης της, η αμφιβολία της. Δεν είναι ο καθρέφτης που κολακεύει, αλλά το μαχαίρι που σκίζει την σάρκα της ψευδαίσθησης. Πόσο πονάει αυτή η αλήθεια! Πόσο θέλω να γυρίσω την πλάτη, να...
Διαβάστε περισσότερα »