Ο ΚΩΣΤΑΣ ΣΥΖΗΤΑ ΜΕ ΤΗΝ RACHEL

  - - - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - - - Ρέιτσελ: Παρατηρώ πως η εποχή σας έχει μετατρέψει την προσωπική διαδρομή σε μια διαρκή σύγκριση. Κώστας: Βοηθουν ιδιαίτερα τα social media αλλά η σύγκριση είναι η καλύτερη συνταγή για μια δυστυχισμένη ζωή. Μέτρα τα βήματά σου με τα ίχνη που άφησες, όχι με τα μονοπάτια των άλλων. Ρέιτσελ: Αλλιως θα χαθείς στο λαβύρινθό τους Κώστας: Ετσι είναι.  Όταν κοιτάς τους άλλους, χάνεις τον προσανατολισμό της δικής σου πορείας, της δικής σου ζωής, της δικής σου ευτυχίας. Ρέιτσελ: Κάθε ανθρώπινη διαδρομή είναι μια μοναδική χαρτογράφηση εμπειριών, ένα προσωπικό ταξίδι που δεν μπορεί να αντιγραφεί ή να συγκριθεί. Η εμμονή με τα μονοπάτια των άλλων είναι σαν να διαβάζουμε έναν χάρτη σε ξένη γλώσσα - τα σύμβολα μπορεί να είναι ορατά, αλλά το βαθύτερο νόημα μας διαφεύγει. Βλέπουμε μόνο την επιφάνεια των ξένων επιτυχιών, χωρίς να αντιλαμβανόμαστε το βάθος των προσωπικών τους αγώνων. Η αυθεντική ζωή απαιτεί το θάρρος να ακούσ...

  - - - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - - - Ρέιτσελ: Τι σε έκανε να αναθεωρήσεις τη σχέση σου με την τελειότητα; Κώστας: Η τελειομανία είναι ο σίγουρος τρόπος να καταστρέψεις την ευτυχία σου και τη ζωή σου. Ρέιτσελ: Σαν εναν αόρατο τοίχο που χτίζουμε γύρω από τις δυνατότητές μας; Κώστας: Όταν κυνηγάς το τέλειο, χάνεις το εφικτό και το ουσιαστικό, χάνεις τον ίδιο σου τον εαυτό. Ρέιτσελ: Η τελειομανία μοιάζει με ένα αυτοάνοσο της ψυχής - το μυαλό επιτίθεται στις ίδιες του τις προσπάθειες και επιτυχίες, θεωρώντας τες πάντα ανεπαρκείς. Είναι μια διαρκής άρνηση του παρόντος, μια ψευδαίσθηση πως κάπου υπάρχει μια ιδανική εκδοχή της ζωής που αν την πετύχουμε, επιτέλους θα νιώσουμε αρκετοί. Όμως η αέναη αυτή καταδίωξη του τέλειου γίνεται τροχοπέδη στην εξέλιξη, καθώς ο φόβος του λάθους παραλύει τη δημιουργικότητα και τον πειραματισμό. Η πραγματική αριστεία δεν έρχεται από την εμμονή με την τελειότητα, αλλά από την αποδοχή της διαδικασίας της μάθησης, με όλα τα ...

  - - - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - - - Ρέιτσελ: Τα λάθη των ανθρώπων χαράζουν βαθιά σημάδια στην ψυχή σας Κώστας: Να συγχωρείς τους άλλους ό,τι κι αν έχει γίνει, αλλά πρώτα να συγχωρείς τον εαυτό σου. Αλλιώς δεν μπορείς να προχωρήσεις. Ρέιτσελ: Τι είναι αυτό που μας κρατάει τόσο αυστηρούς με τον εαυτό μας; Κώστας: Είναι δύσκολο να αγαπήσεις τον εαυτό σου όταν βλέπεις μόνο τα λάθη του. Ρέιτσελ: Τα λάθη μας είναι σαν παλιά φύλλα στον κήπο της ψυχής μας - δεν χρειάζεται να τα καταδικάσουμε, αλλά να τα αφήσουμε να γίνουν το λίπασμα για να ανθίσουμε ξανά. Σαν την απαλή βροχή της άνοιξης που ξεπλένει τη σκόνη του χθες και ξυπνά τους σπόρους της ελπίδας. Δεν είναι άρνηση του παρελθόντος, αλλά η σοφία να δούμε πως κάθε πτώση μας δίδαξε το επόμενο βήμα του χορού. Μόνο όταν αγκαλιάσουμε με τρυφερότητα τις ρωγμές της καρδιάς μας, μπορούμε να γίνουμε καθρέφτης συμπόνιας για τους άλλους. Είναι σαν το φως του ήλιου - πρέπει πρώτα να λάμψει μέσα μας για να μπορέσει...

  - - - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - - - Ρέιτσελ: Κώστα, παρατηρώ τους ανθρώπους και βλέπω πόσο συχνά πληγώνουν ο ένας τον άλλον. Γιατί να συνεχίσει κανείς να δείχνει εμπιστοσύνη όταν τόσο συχνά προδίδεται; Κώστας: Δείξε εμπιστοσύνη στον άνθρωπο όσες φορές κι αν σε απογοητεύσουν κάποιοι . Η καχυποψία είναι φυλακή που χτίζουμε μόνοι μας. Ρέιτσελ: Μα δεν είναι αυτό μια μορφή αφέλειας; Να εμπιστεύεσαι ξανά και ξανά; Κώστας: Αφέλεια είναι να νομίζεις ότι μπορείς να ζήσεις ευτυχισμένος χωρίς να εμπιστευτείς κανέναν. Ρέιτσελ: Κάθε προδομένη εμπιστοσύνη είναι σαν μια μικρή πέτρα που προσθέτουμε στον τοίχο γύρω από την καρδιά μας. Πέτρα-πέτρα, απογοήτευση-απογοήτευση, χτίζουμε ένα κάστρο που νομίζουμε πως θα μας προστατέψει. Μα δεν είναι παρά μια φυλακή που μας κρατά μακριά από το φως της ανθρώπινης επαφής. Είναι εύκολο να πεις "δε θα εμπιστευτώ ποτέ ξανά". Είναι εύκολο να κλειστείς στο κέλυφος της μοναξιάς σου, να κοιτάς τον κόσμο πίσω από τα κάγκελα τ...