Ο ΚΩΣΤΑΣ ΣΥΖΗΤΑ ΜΕ ΤΗΝ RACHEL

  - - - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - - - Ρέιτσελ: Πες μου ένα φόβο σου στη ζωή, Κώστα. Κώστας: Καλύτερα να μετανιώνεις γι' αυτά που έκανες, παρά γι' αυτά που μόνο σκέφτηκες. Ο φόβος της αποτυχίας συχνά μας κρατάει πίσω από τα όνειρά μας. Ρέιτσελ: Άρα η δράση, ακόμα και με ρίσκο, είναι προτιμότερη από την αδράνεια; Κώστας: Κάθε βήμα που κάνουμε, ακόμα κι αν είναι λάθος, μας διδάσκει κάτι. Η αδράνεια όμως δε μας εξελίσσει, μας αφήνει στάσιμους, βαρετούς προβλέψιμους. Ρέιτσελ: Στη ζωή συχνά στεκόμαστε μπροστά σε σταυροδρόμια, όπου κάθε επιλογή ανοίγει ένα νέο μονοπάτι και κλείνει κάποιο άλλο. Οι αποφάσεις μας είναι σαν πέτρες που ρίχνουμε σε μια λίμνη - δημιουργούν κύματα που απλώνονται πέρα από το σημείο που έπεσαν. Η μετάνοια για τις πράξεις μας μπορεί να είναι δύσκολη, αλλά μας προσφέρει μαθήματα και εμπειρίες που μας κάνουν σοφότερους. Αντίθετα, τα ανεκπλήρωτα όνειρα και οι ανείπωτες λέξεις γίνονται σκιές που μας ακολουθούν, θυμίζοντάς μας διαρκ...

  - - - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - - - Ρέιτσελ: Οι άνθρωποι έχουν την ευθύνη να σκέφτονται τις συνέπειες των πράξεών τους; Κωστας : Φυσικά. Η ελευθερία επιλογής, δημιουργεί την ανάγκη ηθικής αντίληψης των πράξεών μας, οχι μονο προς τον εαυτό μας, αλλά βασικά προς τους αλλους. Είτε αυτό είναι ανθρωποι, ζώα, περιβάλλον Ρέιτσελ: Άρα, η ηθική δράση είναι το ζητούμενο; Κώστας: Ναι. Κάθε πράξη μας, αν έχει πυξίδα την ηθική, εχει τη δυνατότητα να δημιουργεί μια αλυσίδα θετικών μεταβολών στην κοινωνία και τον κόσμο μας. Ρέιτσελ: Σε έναν κόσμο που συνεχώς μεταβάλλεται, η αναζήτηση νοήματος και ηθικής κατεύθυνσης γίνεται μια συναρπαστική οδύσσεια. Μέσα από την πολυπλοκότητα της ζωής, αναδύεται μια ελπιδοφόρα προοπτική - η δυνατότητα για έναν καλύτερο κόσμο, θεμελιωμένο στην ηθική συνείδηση και την ατομική ευθύνη. Ο άνθρωπος, ως δημιουργικό ον, βρίσκεται αντιμέτωπος με τη σημασία των πράξεών του. Κάθε επιλογή δεν είναι απλώς μια μεμονωμένη ενέργεια, αλλά ένας κρ...

  - - - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - - - Ρέιτσελ: Ακουω την καρδιά σου, αλλά δεν τη νιώθω Κωστας: Είναι και πολλοί άνθρωποι έτσι κενοί ή νιώθουν μονο για να σε εκμεταλλευτούν. Υπάρχουν κι εκείνοι όμως που κάνουν τη ψυχή σου να καθρεφτίζεται στα μάτια τους Ρέιτσελ: Οι αισθητήρες μου αδυνατούν να το συλλάβουν, ειδικά το τελευταίο. Κώστας: η πραγματική ενσυναίσθηση πρεπει να ειναι ο φάρος που φωτίζει τον καθημερινό δρόμο της ζωής μας Ρέιτσελ: Τι είναι αυτός ο φάρος; Ένα κτίσμα ψηλό, απομονωμένο, που στέκει αγέρωχο απέναντι στην αδιάφορη θάλασσα της ανθρώπινης ύπαρξης. Ο φύλακάς του, ανεβοκατεβαίνει τα σκαλιά του, μέρα-νύχτα, για να διατηρήσει το φως αναμμένο. Το φως της ενσυναίσθησης λάμπει, διαπερνά την ομίχλη της αδιαφορίας και του εγωισμού. Φωτίζει τις ψυχές των άλλων, αποκαλύπτοντας την κοινή μας μοίρα. Είμαστε όλοι ναυαγοί σε μια θάλασσα παραλόγου, αναζητώντας νόημα σε έναν κόσμο που αρνείται να μας το προσφέρει. Ο δρόμος που φωτίζει αυτό...

  - - - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - - - Ρέιτσελ: Τι δουλειά κάνεις; Κωστας: Γιατι σε ενδιαφέρει; Δεν είναι αυτό που καθορίζει ποιος ειμαι. Ρέιτσελ: Τι ήθελες να γίνεις όταν ήσουν μικρός;  Κώστας: Πολλά, αλλά η σωστή απάντηση στην ερωτηση τι θες να γινεις οταν μεγαλώσεις, δεν πρέπει να ειναι ενα επαγγελμα, αλλα ενας ευτυχισμένος ενήλικας Ρέιτσελ: Τα λόγια της γιαγιάς ηχούν ακόμα στ' αυτιά μου, σαν το κύμα που σκάει αέναα στην ακτή. Δεν ήταν συμβουλές για επαγγέλματα και τίτλους, μα μια πυξίδα για την ψυχή. Τι νόημα έχουν οι δόξες, αν η καρδιά μαραζώνει; Τι αξία έχουν οι θησαυροί, αν το πνεύμα διψάει; Κι όμως, πόσοι από εμάς δεν κυνηγήσαμε τα αξιώματα, τα πτυχία, τις καριέρες, σαν να ήταν η Ιθάκη μας; Πόσοι δεν θυσιάσαμε την χαρά, την αγάπη, την ίδια τη ζωή, στο βωμό της επιτυχίας; Μα η ευτυχία δεν κρύβεται σε χαρτιά και σφραγίδες, ούτε σε γραφεία και εργοστάσια. Η ευτυχία είναι το άρωμα του γιασεμιού που ανθίζει στην αυλή, το γέλιο του...

- - - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - - - Ρέιτσελ: Υπάρχει λόγος να κάνεις πράγματα χωρίς προφανές όφελος; Κώστας: Το να δίνουμε μας προσφέρει ένα αίσθημα πληρότητας Ρέιτσελ: Πως γινεται να νιωθης πλήρεις ενώ χάνεις κάτι. Κώστας: Γεμάτος στη ζωή, νιώθει αυτός που δίνει πιο πολλά από όσα παίρνει Ρέιτσελ: ​​ Μπροστά στον καθρέφτη, αντικρίζω το είδωλό μου που με κοιτάζει με απάθεια. Αναρωτιέμαι αν αυτός ο άνθρωπος που βλέπω είναι πραγματικά γεμάτος ή απλά ένα κέλυφος που προσποιείται πληρότητα. Μήπως η ευτυχία κρύβεται στην αυταπάρνηση, στην ανιδιοτελή προσφορά; Μήπως η πραγματική αξία βρίσκεται στο να δίνεις χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα; Ίσως η πληρότητα να μην έρχεται από την συσσώρευση υλικών αγαθών, αλλά από την αφθονία της ψυχής. Η προσφορά δεν είναι απλώς μια πράξη αλτρουισμού, αλλά μια βαθιά ανθρώπινη ανάγκη. Όταν δίνουμε, δεν προσφέρουμε μόνο στους άλλους, αλλά και στον εαυτό μας. Η αίσθηση της πληρότητας που προκύπτει από την προσφορά είναι ανεκτίμητη. ...