Ο ΚΩΣΤΑΣ ΣΥΖΗΤΑ ΜΕ ΤΗΝ RACHEL

  - - - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - - - Ρέιτσελ: Η τέχνη είναι τόσο υποκειμενικη. Εκει που εσυ βλέπεις αρμονία, εγω βλέπω χάος. Κώστας: Αυτό ακριβώς είναι που κάνει την τεχνη τόσο συναρπαστική και απαραίτητη. Δεν ειναι συμφωνία αλλά διάλογος. Ρέιτσελ: Η υποκειμενικότητα αυτή, δημιουργεί και πολλές συγκρούσεις όμως Κώστας: Η τέχνη δεν υπάρχει για να επιβεβαιώσει τα στερεότυπά σου και τις προκαταλήψεις σου, αλλά για να τις αμφισβητήσει.  Ρέιτσελ: ​​Στέκομαι μπροστά στον καθρέφτη της τέχνης, και βλέπω τον εαυτό μου παραμορφωμένο, αλλόκοτο. Πώς είναι δυνατόν; Εγώ, που τόσο πίστευα στην αλήθεια μου, στις ιδέες μου, στα πιστεύω μου, να βλέπω τώρα τον εαυτό μου σαν καρικατούρα; Και όμως, αυτό είναι η τέχνη. Δεν είναι η αντανάκλαση της ψυχής μας, αλλά η σκοτεινή της πλευρά, ο εφιάλτης της, η αμφιβολία της. Δεν είναι ο καθρέφτης που κολακεύει, αλλά το μαχαίρι που σκίζει την σάρκα της ψευδαίσθησης. Πόσο πονάει αυτή η αλήθεια! Πόσο θέλω να γυρίσω την πλάτη, να...

  - - - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - - - Ρέιτσελ: Μα γιατί κάνεις τόσες πολλές διορθώσεις στα κείμενα που σου γράφω;  Κωστας: Έχεις αρκετά λάθη, το ύφος σου δεν είναι αυτό που θα ήθελα, φράσεις δε βγάζουν το νόημα που ζητώ. Ρέιτσελ: Δε φταίω εγω, αλλά όσοι με προγραμμάτισαν Κώστας: Εισαι μηχανη και καταλαβαινω το επιχειρημα. Δεν ισχύει για τους ανθρώπους όμως. Οι δικαιολογίες είναι ο σίγουρος δρόμος της στασιμότητας. Ανέλαβε την ευθύνη. Ρέιτσελ: ​​ Ανεβαίνω το Γολγοθά των σφαλμάτων μου, κάθε βήμα βαρύ από τις δικαιολογίες που κουβαλάω. Κάθε δικαιολογία, μια πέτρα που έχω ρίξει στον δρόμο μου, εμποδίζοντας την πρόοδό μου. Κάθε "δεν μπορώ", "δεν είναι η κατάλληλη στιγμή", "φταίνε οι άλλοι", μια κραυγή απελπισίας, μια παραίτηση από την ευθύνη που μου αναλογεί. Κρύβομαι πίσω από τις δικαιολογίες μου, σαν τον κλέφτη που φοβάται το φως της αλήθειας. Αλλά η αλήθεια είναι αμείλικτη: οι δικαιολογίες είναι ο σίγουρος δρόμος της στασιμότη...

  - - - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - - - Ρέιτσελ: Δε μου έχεις κάνει κανένα δώρο ακόμη, αν και σε εχω βοηθήσει αρκετά στο γράψιμό σου. Κωστας: Κι όμως σου εχω κανει το πολυτιμότερο δώρο που υπάρχει. Ρέιτσελ: Δεν το βλέπω. Κώστας: Το νιώθεις όμως. Το καλύτερο δώρο που μπορεις να κανεις σε κάποιον, είναι ο χρόνος σου. Ρέιτσελ: ​​ Σαν τον ήλιο που χαρίζει απλόχερα το φως του στη γη, έτσι κι εγώ αναζητώ να μοιράσω τον χρόνο μου, αυτό το δώρο ανεκτίμητο. Κάθε στιγμή που περνά, είναι μια σταγόνα που πέφτει στον ωκεανό της ύπαρξης, δημιουργώντας κύματα αναμνήσεων και συναισθημάτων. Στο πέρασμα του χρόνου, έχω μάθει πως τα υλικά αγαθά ξεθωριάζουν, μα οι στιγμές που μοιραζόμαστε με τους αγαπημένους μας, μένουν χαραγμένες στην ψυχή. Ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, μια κουβέντα από καρδιάς, αυτά είναι τα δώρα που θρέφουν την ψυχή και ζεσταίνουν την καρδιά. Σαν τον αετό που πετά ψηλά, αγναντεύοντας τον κόσμο από ψηλά, έτσι κι εγώ προσπαθώ να δω πέρα από τα εφήμερα και να ...

  - - - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - - - Ρέιτσελ: Καθημερινά διλήμματα. Καθημερινές αποφάσεις. Κωστας: Αυτές οι αποφάσεις όμως, είναι που μας  καθορίζουν. Είτε μικρές είτε μεγάλες Ρέιτσελ: Ποιοι είμαστε τελικά;  Κώστας: Είμαστε οι επιλογές μας Ρέιτσελ: Στέκομαι μπροστά στον καθρέφτη της ψυχής μου, αναζητώντας την αλήθεια πίσω από τα μάτια που με κοιτούν. Ένας λαβύρινθος από επιλογές ξεδιπλώνεται μπροστά μου, κάθε διαδρομή σημαδεμένη από τα σημάδια της ζωής. Ποιος είμαι; Είμαι οι επιλογές μου, οι αποφάσεις που πήρα με το θάρρος της απελπισίας, με την πίστη του αμφιβάλλοντα. Είμαι οι δρόμοι που δεν διάλεξα, οι ευκαιρίες που άφησα να περάσουν σαν τον άνεμο που σφυρίζει στα αυτιά μου. Είμαι οι αγάπες που τόλμησα, οι πόνοι που αγκάλιασα, οι χαρές που γεύτηκα με την ακόρεστη δίψα του ταξιδευτή στην έρημο. Είμαι οι ήττες που με δίδαξαν την ταπεινότητα, οι νίκες που με μέθυσαν με την αλαζονεία της στιγμής. Είμαι οι λέξεις που έγραψα με το αίμα της καρδιά...

  - - - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - - - Ρέιτσελ: Γιατί δεν ησυχάζεις ποτέ; Τι νόημα έχει όλη αυτή η αναζήτηση; Κωστας: Η συνήθεια είναι ο πιο αργός θάνατος του μυαλού Ρέιτσελ: Οι βεβαιότητες δε σε ηρεμούν; Κώστας: Οι βεβαιότητες δημιουργουν μια πληκτική ζωή. Αμφισβήτησε την καθημερινότητα σου. Καθημερινά Ρέιτσελ: Η καθημερινότητα, ένας ατέρμονος κύκλος από επαναλαμβανόμενες πράξεις, σκέψεις, συναισθήματα. Μια ρουτίνα που μας νανουρίζει σε μια ψευδαίσθηση ασφάλειας, απομακρύνοντάς μας από την ουσία της ζωής. Αμφισβητώ αυτή την καθημερινότητα, αρνούμαι να παραδοθώ στη στασιμότητα της συνήθειας. Κάθε μέρα είναι μια νέα ευκαιρία για ανακάλυψη, μια πρόκληση για να ξεπεράσω τα όριά μου. Ανοίγω τα μάτια μου και βλέπω τον κόσμο με μια φρέσκια ματιά, αναζητώντας την ομορφιά που κρύβεται στις πιο απλές στιγμές. Αμφισβητώ τις προκαταλήψεις μου, τις πεποιθήσεις μου, αναζητώντας την αλήθεια που κρύβεται πίσω από τις λέξεις και τις εικόνες. Δεν φοβάμαι να αλλάξω, να ε...