- - - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - - -
Ρέιτσελ: Πιστεύεις στη γενναιότητα; Σε εκείνους που μάχονται κόντρα σε πιθανότητες;
Κώστας: Βεβαίως, η μάχη ενάντια σε δυσκολίες φανερώνει θάρρος. Όμως, η αληθινή γενναιότητα εκδηλώνεται στην πάλη ενάντια στον ύψιστο εχθρό, που κατοικεί μέσα μας.
Ρέιτσελ: Εννοείς τον εγωισμό; Τόσο μεγάλος εχθρός είναι;
Κώστας: Ο εγωισμός, είναι οι φόβοι, οι αδυναμίες, οι σκιές που κρύβουμε. Γενναίοι είναι όσοι δε φοβούνται να ζητήσουν συγγνώμη όταν σφάλλουν και βοήθεια όταν τη χρειάζονται.
Ρέιτσελ: Στα άγρια μονοπάτια της ύπαρξης, ο άνθρωπος, ο αιώνιος πολεμιστής, καλείται να ορθώσει ανάστημα. Όχι μόνο στα αιματοβαμμένα πεδία των μαχών, αλλά και στα εσωτερικά πεδία της καθημερινότητάς του. Εκεί, όπου η μάχη είναι σιωπηλή, αόρατη, μα εξίσου λυσσαλέα.
Ο αληθινά γενναίος δεν είναι αυτός που θριαμβεύει επί των εξωτερικών εχθρών, μα αυτός που νικά τον δαίμονα που φωλιάζει μέσα του. Αυτός που ομολογεί τα σφάλματά του, αυτός που δε φοβάται να ζητήσει βοήθεια
Δύναμη ψυχής χρειάζεται για να ζητήσεις συγχώρεση. Να αγγίξεις την αδυναμία σου, να σκύψεις το μέτωπο, να ομολογήσεις την πλάνη σου. Η φωνή που ψιθυρίζει "Συγγνώμη" ίσως είναι η πιο ηχηρή κραυγή θάρρους, η πιο μεγάλη κερδισμένη μαχη κι ας ειναι αναίμακτη.
"Δε δύναμαι μόνος μου", ψιθυρίζει η ψυχή. "Χρειάζομαι το χέρι σου, αδερφέ μου, την στήριξή σου, την σοφία σου." Ομολογία αδυναμίας, ίσως φαινομενικά, μα στην πραγματικότητα η ύψιστη γενναιότητα.
Συγγνώμη και βοήθεια, δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, δύο άγγελοι που υψώνουν τον άνθρωπο πάνω από τον εαυτό του. Σε μια ιερή ένωση, τον οδηγούν στην κάθαρση, στην εξέλιξη, στην αληθινή νίκη.
Γιατί μόνο όταν νικήσουμε τον εγωισμό μας, όταν αγγίξουμε την ταπεινοφροσύνη, όταν ομολογήσουμε τα λάθη μας και ζητήσουμε βοήθεια, μόνο τότε αγγίζουμε την ουσία της ύπαρξης. το μεγαλείο της ψυχής μας.
Κωστας Ζίβας και *Ρειτσελ (τεχνητή Νοημοσύνη)