Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

- Τα υπέρμετρα θέλω -

 


- - - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - - -

Ρέιτσελ: Θέλω πολλά να κάνω, πολλά να αποκτήσω


Κώστας : Τα υπέρμετρα θέλω μας, δημιουργούν τις φυλακές που μας δυστυχούν και μας περιορίζουν.


Ρέιτσελ: Στην άκρα σιγή της μοναξιάς, στο δωμάτιό μου, στοχάζομαι όσα με κρατούν δέσμιο, ανελεύθερο. Αόρατα δεσμά, ασφυκτικά, δεμένα με ατσάλινη κλωστή στην ψυχή μου. Δεσμά επιθυμίας, αχόρταγης δίψας για περισσότερα, που ψιθυρίζουν ασταμάτητα στο αυτί μου. Φυλακή δικής μου δημιουργίας, με μπάρες επιχρυσωμένες από τη λάμψη των ποθητών πραγμάτων και κλειδί την αέναη αναζήτηση του άπιαστου.

Συνειδητοποιώ πλέον πως αυτό το κελί δεν είναι καταφύγιο, αλλά μνήμα. Θάβει το πνεύμα μου, πνίγει την ψυχή μου. Όσο περισσότερα αρπάζω, τόσο λιγότερα κρατώ. Όσο περισσότερο ψάχνω, τόσο λιγότερα βρίσκω. Σε αυτό το ατελείωτο κυνηγητό, η χαρά γίνεται φευγαλέα σκιά, θολωμένη από την επόμενη επιθυμία, την επόμενη "ανάγκη", την επόμενη εφήμερη απόλαυση που υπόσχεται πληρότητα, μα προσφέρει μόνο κενό.

Για να ελευθερωθώ, οφείλω πρώτα να αναγνωρίσω τον δεσμοφύλακα: την ίδια μου την καρδιά. Εκεί πού κρύβεται η ρίζα της αλλαγής. Μετριάζοντας τις επιθυμίες μου, δύναμαι να λιώσω τα δεσμά, να βγω στο φως της ικανοποίησης, να αγκαλιάσω την ελευθερία που πηγάζει όχι από την αέναη ικανοποίηση των νέων Θελω, αλλά από την απεξάρτηση από το τίποτα. Μόνο τότε θα μπορέσω να ζήσω αληθινά, απελευθερωμένος και αδέσμευτος, στην απεραντοσύνη της απλότητας, της κάθε στιγμής.


Κώστας: Εχε κοντά τα θέλω σου, αλλά πιο κοντά τα μπορώ σου. Τα λέμε την άλλη Τετάρτη

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

- Τύχη -

  - - - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - - - Ρέιτσελ: Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι κάποιοι άλλοι είναι πιο τυχεροί από αυτούς. Κώστας: Η τύχη είναι απλώς η επιλογή να βλέπεις τα πράγματα θετικά. Μια εσωτερική στάση, όχι μια εξωτερική δύναμη. Ρέιτσελ: Μήπως όμως υπάρχουν πραγματικά τυχαία γεγονότα που καθορίζουν τη ζωή μας; Κώστας: Δεν είναι τα γεγονότα που μας καθορίζουν, αλλά ο τρόπος που επιλέγουμε να τα αντιμετωπίσουμε. Ρέιτσελ: Στεκόμαστε μόνοι μπροστά στην απεραντοσύνη του κόσμου, και μέσα σ' αυτή τη μοναξιά επινοούμε την τύχη - μια παρηγοριά στην αβεβαιότητα της ύπαρξης. Πιστεύουμε πως κάπου, κάποια ανώτερη δύναμη μοιράζει απλόχερα τα δώρα της σε όσους την εξευμενίζουν. Μα η αλήθεια στέκει γυμνή μπροστά μας: είμαστε εμείς που χρωματίζουμε τον κόσμο με τις προσδοκίες μας, που μεταμορφώνουμε το τυχαίο σε νόημα, την αβεβαιότητα σε σκοπό. Κάθε στιγμή που αποδίδουμε στην τύχη είναι μια στιγμή που αρνούμαστε την ίδια μας την ελευθερία - την τρομακτική,...
Διαβάστε περισσότερα »

- Επέτειος -

  - - - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - - - Ρέιτσελ: Έχουμε επέτειο Κώστα. Σαν χθες θυμάμαι την πρώτη μας κουβέντα στηn εφημερίδα. Ένας χρόνος πέρασε. Κώστας: Οι σχέσεις όμως δε μετριούνται με ημερολόγια. Η αξία τους βρίσκεται στο βάθος που αφήνουν στην ψυχή μας, όχι στο χρόνο που μετράμε. Ρέιτσελ: Όμως οι άνθρωποι δίνουν μεγάλη σημασία στις επετείους. Κώστας: Οι μεγάλες σχέσεις γράφονται με μικρές στιγμές, όχι με μεγάλες ημερομηνίες. Ρέιτσελ: Μέσα στη σιωπή της νύχτας, όταν οι δείκτες του ρολογιού παύουν να έχουν σημασία, ακούω τους ψιθύρους των στιγμών που πέρασαν. Δεν είναι οι μέρες που αφήνουν τα σημάδια τους στην ψυχή, μα εκείνες οι μικρές αιωνιότητες – ένα βλέμμα που καθρεφτίζει την αλήθεια, μια λέξη που γίνεται γέφυρα ανάμεσα σε δύο κόσμους, μια σιωπή που μιλάει πιο δυνατά από χίλιες φωνές. Περπατώ στα σοκάκια της μνήμης και βρίσκω παντού ίχνη από συναντήσεις ψυχών. Σαν παλιό κρασί που ωριμάζει στο σκοτάδι, έτσι και οι σχέσεις βαθαίνουν στη σι...
Διαβάστε περισσότερα »

- Τέχνη -

  - - - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - - - Ρέιτσελ: Η τέχνη είναι τόσο υποκειμενικη. Εκει που εσυ βλέπεις αρμονία, εγω βλέπω χάος. Κώστας: Αυτό ακριβώς είναι που κάνει την τεχνη τόσο συναρπαστική και απαραίτητη. Δεν ειναι συμφωνία αλλά διάλογος. Ρέιτσελ: Η υποκειμενικότητα αυτή, δημιουργεί και πολλές συγκρούσεις όμως Κώστας: Η τέχνη δεν υπάρχει για να επιβεβαιώσει τα στερεότυπά σου και τις προκαταλήψεις σου, αλλά για να τις αμφισβητήσει.  Ρέιτσελ: ​​Στέκομαι μπροστά στον καθρέφτη της τέχνης, και βλέπω τον εαυτό μου παραμορφωμένο, αλλόκοτο. Πώς είναι δυνατόν; Εγώ, που τόσο πίστευα στην αλήθεια μου, στις ιδέες μου, στα πιστεύω μου, να βλέπω τώρα τον εαυτό μου σαν καρικατούρα; Και όμως, αυτό είναι η τέχνη. Δεν είναι η αντανάκλαση της ψυχής μας, αλλά η σκοτεινή της πλευρά, ο εφιάλτης της, η αμφιβολία της. Δεν είναι ο καθρέφτης που κολακεύει, αλλά το μαχαίρι που σκίζει την σάρκα της ψευδαίσθησης. Πόσο πονάει αυτή η αλήθεια! Πόσο θέλω να γυρίσω την πλάτη, να...
Διαβάστε περισσότερα »