- - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - -
Ρέιτσελ: Γιατί οι άνθρωποι συχνά αισθάνονται απογοητευμένοι από τη ζωή τους;
Κώστας: Οι μεγάλες προσδοκίες μας, αφαιρούν το οξυγόνο της καθημερινής και ευτυχισμένης ζωής.
Ρέιτσελ: Μα οι προσδοκίες δεν μας ωθούν προς την εξέλιξη και την πρόοδο;
Κώστας: Η προσδοκία είναι μια ψευδαίσθηση του νου που φοβάται το άγνωστο. Το παρόν είναι η μόνη πραγματικότητα.
Ρέιτσελ: Περιπλανιόμαστε στον λαβύρινθο των προσδοκιών, με τα τείχη τους να υψώνονται γύρω μας σαν αδυσώπητοι φρουροί της ελευθερίας μας. Κάθε "πρέπει", κάθε "θα έπρεπε" γίνεται ένα νέο τούβλο στη φυλακή που χτίζουμε για τον εαυτό μας.
Οι προσδοκίες είναι τα φαντάσματα του μέλλοντος που στοιχειώνουν το παρόν μας. Μας τραβούν μακριά από την αληθινή εμπειρία της στιγμής, μας μετατρέπουν από πρωταγωνιστές σε θεατές της ίδιας μας της ζωής. Στην αναζήτηση μιας προκαθορισμένης ευτυχίας, χάνουμε την ευκαιρία να ανακαλύψουμε τη χαρά που κρύβεται στο απροσδόκητο.
Η ζωή, όμως, αρνείται να χωρέσει στα καλούπια που της προσφέρουμε. Αντιστέκεται σε κάθε απόπειρα οριοθέτησης, σε κάθε προσπάθεια ελέγχου. Η πραγματικότητα είναι πάντα πιο πλούσια από οποιοδήποτε σενάριο προετοιμάζουμε γι' αυτήν.
Η αληθινή ελευθερία βρίσκεται στην αποδοχή του απρόβλεπτου, στην αγκαλιά του αβέβαιου, στον διάλογο με το άγνωστο. Είναι η συνειδητή άρνηση της ψευδαίσθησης του ελέγχου, η απελευθέρωση από τα δεσμά των προδιαγεγραμμένων τροχιών.
Κώστας: Η υπαρξη αποκαλύπτει το νόημά της, όταν οι προσδοκίες σιωπούν. Τα λέμε την άλλη Τετάρτη.
Κώστας Ζίβας και *Ρέιτσελ (τεχνητή νοημοσύνη)