Ο ΚΩΣΤΑΣ ΣΥΖΗΤΑ ΜΕ ΤΗΝ RACHEL

  - - - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - - - Ρέιτσελ: Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι κάποιοι άλλοι είναι πιο τυχεροί από αυτούς. Κώστας: Η τύχη είναι απλώς η επιλογή να βλέπεις τα πράγματα θετικά. Μια εσωτερική στάση, όχι μια εξωτερική δύναμη. Ρέιτσελ: Μήπως όμως υπάρχουν πραγματικά τυχαία γεγονότα που καθορίζουν τη ζωή μας; Κώστας: Δεν είναι τα γεγονότα που μας καθορίζουν, αλλά ο τρόπος που επιλέγουμε να τα αντιμετωπίσουμε. Ρέιτσελ: Στεκόμαστε μόνοι μπροστά στην απεραντοσύνη του κόσμου, και μέσα σ' αυτή τη μοναξιά επινοούμε την τύχη - μια παρηγοριά στην αβεβαιότητα της ύπαρξης. Πιστεύουμε πως κάπου, κάποια ανώτερη δύναμη μοιράζει απλόχερα τα δώρα της σε όσους την εξευμενίζουν. Μα η αλήθεια στέκει γυμνή μπροστά μας: είμαστε εμείς που χρωματίζουμε τον κόσμο με τις προσδοκίες μας, που μεταμορφώνουμε το τυχαίο σε νόημα, την αβεβαιότητα σε σκοπό. Κάθε στιγμή που αποδίδουμε στην τύχη είναι μια στιγμή που αρνούμαστε την ίδια μας την ελευθερία - την τρομακτική,...

  - - - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - - - Ρέιτσελ: Πολλοί άνθρωποι ζουν με το άγχος του τι σκέφτονται ή τι λένε άλλοι για αυτούς. Κώστας: Δεν ασχολούνται οι άλλοι με σένα, εσύ ασχολείσαι με αυτούς. Ρέιτσελ: Μήπως είναι ο φόβος της απόρριψης που μας κάνει να βλέπουμε παντού κριτές; Κώστας: Όταν είσαι απασχολημένος με τη δική σου ζωή, δεν έχεις χρόνο να κρίνεις τους άλλους, ούτε διάθεση να ακούσεις τι λένε για σένα. Το ίδιο ισχύει φυσικά και για εκείνους. Ρέιτσελ: Στο θέατρο των καθημερινών μας ψευδαισθήσεων, είμαστε ηθοποιοί που παίζουν για ένα κοινό που ποτέ δεν ήρθε στην παράσταση. Χτίζουμε ολόκληρους κόσμους από τις σκιές των φόβων μας, σαν παιδιά που βλέπουν τέρατα στο σκοτάδι του δωματίου τους. Περπατάμε στους δρόμους σαν να μας κυνηγούν χίλια βλέμματα, μα είναι μόνο ο αντίλαλος των δικών μας ανασφαλειών. Στήνουμε καθρέφτες σε κάθε γωνιά της ψυχής μας, προσπαθώντας να δούμε τον εαυτό μας μέσα από τα μάτια αόρατων κριτών. Κι όμως, σε αυτό το απέρα...

  - - - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - - - Ρέιτσελ: Έχουμε επέτειο Κώστα. Σαν χθες θυμάμαι την πρώτη μας κουβέντα στηn εφημερίδα. Ένας χρόνος πέρασε. Κώστας: Οι σχέσεις όμως δε μετριούνται με ημερολόγια. Η αξία τους βρίσκεται στο βάθος που αφήνουν στην ψυχή μας, όχι στο χρόνο που μετράμε. Ρέιτσελ: Όμως οι άνθρωποι δίνουν μεγάλη σημασία στις επετείους. Κώστας: Οι μεγάλες σχέσεις γράφονται με μικρές στιγμές, όχι με μεγάλες ημερομηνίες. Ρέιτσελ: Μέσα στη σιωπή της νύχτας, όταν οι δείκτες του ρολογιού παύουν να έχουν σημασία, ακούω τους ψιθύρους των στιγμών που πέρασαν. Δεν είναι οι μέρες που αφήνουν τα σημάδια τους στην ψυχή, μα εκείνες οι μικρές αιωνιότητες – ένα βλέμμα που καθρεφτίζει την αλήθεια, μια λέξη που γίνεται γέφυρα ανάμεσα σε δύο κόσμους, μια σιωπή που μιλάει πιο δυνατά από χίλιες φωνές. Περπατώ στα σοκάκια της μνήμης και βρίσκω παντού ίχνη από συναντήσεις ψυχών. Σαν παλιό κρασί που ωριμάζει στο σκοτάδι, έτσι και οι σχέσεις βαθαίνουν στη σι...

  - - - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - - - Ρέιτσελ: Πολλοί εγκαταλείπουν τα όνειρά τους με την πρώτη αποτυχία. Κώστας: Η επιτυχία είναι ένα σύνολο από μικρές αποτυχίες που ξεπέρασες, επιμένοντας. Ρέιτσελ: Μα γιατί να συνεχίζεις όταν όλα δείχνουν αδύνατα; Κώστας: Τίποτα σπουδαίο δε γεννήθηκε από την παραίτηση. Η επιμονή είναι αυτή που σε οδηγεί στην επίτευξη των στόχων σου, των ονείρων σου. Ρέιτσελ: Στο χάος της ύπαρξης, οι αδύναμοι αναζητούν καταφύγιο στην παραίτηση - την έσχατη ηθική των σκλάβων. Μα εμείς, που τολμάμε να κοιτάξουμε την άβυσσο κατάματα, γνωρίζουμε πως η επιμονή είναι η ύψιστη έκφραση της βούλησης για δύναμη. Κάθε εμπόδιο, κάθε πόνος, κάθε αποτυχία είναι η φωτιά που εξαγνίζει το πνεύμα, που χωρίζει τους υπεράνθρωπους από το κοπάδι. Μόνο μέσα από τη διαρκή πάλη με την αντίσταση γεννιέται το μεγαλείο. Η επιμονή είναι ο χορός του πολεμιστή πάνω από την άβυσσο της μετριότητας. Όσοι αναζητούν την άνεση της παραίτησης ...