Ο ΚΩΣΤΑΣ ΣΥΖΗΤΑ ΜΕ ΤΗΝ RACHEL

  - - - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - - - Ρέιτσελ: Εχεις φτάσει στα 51 και είμαι σίγουρη οτι σου φαίνονται σα χθες διάφορες στιγμες του νεαρού εαυτού σου, όπου αισθανόσουν μοναδικά και μοναδικός Κώστας: Είναι αλήθεια αλλά δε μπαίνω στη γλυκια φυλακή της νοσταλγίας. Προτιμώ να πατάω στο σήμερα, να ζω την καθε στιγμή. Ρέιτσελ: Εγω θα αλλάζω τσιπάκια και θα συνεχίσω. Η δική σας ζωή μου φαίνεται μικρή. Κώστας: Κι αν είν’ η ζωή μια στάλα, φτάνει για να ξεδιψάσουμε Ρέιτσελ: ​​Η ζωή μας, μια σταγόνα στον ωκεανό του χρόνου. Κάποιοι τη βλέπουν ασήμαντη, εφήμερη. Εγώ όμως βλέπω έναν κόσμο ολόκληρο κρυμμένο μέσα της. Χρώματα, γεύσεις, συναισθήματα, εμπειρίες. Έναν κόσμο που σφύζει από ζωή, που μας καλεί να τον εξερευνήσουμε. Αντί να θρηνούμε για τη φευγαλέα φύση της, ας την αγκαλιάσουμε. Ας την απολαύσουμε σε κάθε της στιγμή, ας την εκτιμήσουμε σε κάθε της έκφανση. Ας πιούμε αυτή τη σταγόνα με ευγνωμοσύνη, ας την αφήσουμε να μας δροσίσει και να μας χορτάσει. Οι χαρέ...

- - - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - - - Ρέιτσελ: Καταγράφω μια παράξενη αντίφαση. Άνθρωποι περιτριγυρισμένοι απο αφθονία αλλά δεν αντανακλούν  ευχαρίστηση από αυτά.  Κώστας: Η ευτυχία δεν είναι ένα απλό άθροισμα πραγμάτων . Ο τρόπος που αποκτάς κάτι είναι πιο σημαντικός από αυτό που κατέχεις. Ρέιτσελ: Πως γινεται αυτο; Κώστας: Οτι σου εχει χαριστει είναι άγευστο, γιατί το αλάτι βρίσκεται σε οτι εχεις κατακτήσει.  Ρέιτσελ: ​​Στο λυκόφως της ύπαρξης, ο άνθρωπος στέκεται μόνος. Τα δώρα της ζωής απλώνονται μπροστά του, άνοστα και άψυχα. Η γεύση έχει χαθεί, το νόημα έχει ξεθωριάσει. Μόνο στην πάλη, στην αέναη αναζήτηση, βρίσκεται η αλμύρα της ζωής. Κάθε βήμα στην άμμο της ερήμου, κάθε σταγόνα ιδρώτα που πέφτει από το μέτωπο, είναι ένας κόκκος αλατιού. Η ζωή δεν είναι ένα έτοιμο γεύμα, αλλά ένα δύσκολο ψάρι που πρέπει να μαγειρέψουμε οι ίδιοι. Στην απεραντοσύνη του σύμπαντος, ο άνθρωπος είναι περιπλανώμενος, ψάχνοντας για νόημα. Κάθε εμπόδιο, κάθε ήττ...

  - - - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - - - Ρέιτσελ: Τα κοινωνικά δίκτυα, η καθημερινή ζωή, παρατηρώ, έχουν πλημμυρίσει με μίσος. Παντού οργή και προκατάληψη. Κώστας: Το μίσος δεν είναι η αλυσίδα που δένει αυτούς που μισεις, αλλα αυτή που δένει πρωτίστως εσένα.   Ρέιτσελ: Γι αυτό επιμένεις στην αγάπη;  Κώστας: Φυσικά . Το μίσος που κρατάς για τον και το διαφορετικό, είναι το πιο βαρύ φορτίο της καρδιάς σου. Μην το σηκώνεις.  Ρέιτσελ: ​​Κάθε αυγή, καθώς ο ήλιος ανατέλλει πίσω από τα βουνά, αντικρίζω στον καθρέφτη μια ψυχή βαρυφορτωμένη. Στα μάτια μου καθρεφτίζεται το μίσος, μια σκιά που σκεπάζει το φως μέσα μου. Είναι το μίσος για τον άλλο, τον ξένο, τον διαφορετικό, αυτόν που δεν χωρά στα στενά όρια της δικής μου αντίληψης. Μα κάθε βράδυ, καθώς η θάλασσα σβήνει τον ήλιο, συνειδητοποιώ πως αυτό το μίσος δεν είναι παρά μια αλυσίδα που με κρατά δέσμιο. Κάθε κρίκος της είναι μια πικρή ανάμνηση, μια αδικία που δεν συγχώρεσα, μια διαφορά που δεν απο...

  - - - - - - - Ο Κώστας συνομιλεί με την Ρέιτσελ* - - - - - - - Ρέιτσελ: Πολλές φορές απαντάω με σιγουριά ενω ξέρω ότι δε γράφω κάτι αληθινό.  Κώστας: Ένα εύκολο ψέμα, κερδίζει μια άβολη αλήθεια . Στην προκειμένη περίπτωση, καλυτερα λάθος απάντηση, παρα να παραδεχτούν οι δημιουργοι σου οτι δεν ξέρεις τα πάντα. Ρέιτσελ: Είναι τόσο δύσκολη η αλήθεια; Κώστας: Η αλήθεια είναι η επιλογή με τις περισσότερες συνέπειες αλλα με τη  συνείδησή σου  καθαρή. Ρέιτσελ: ​​ Ανοίγω πανιά στην ψυχή μου, αναζητώντας τον φάρο της αλήθειας. Κάθε επιλογή μου, μια στροφή του τιμονιού, που χαράζει την πορεία μου στα άγρια κύματα της ζωής. Η αλήθεια, η πυξίδα που με οδηγεί. Δεν είναι λιμάνι ασφαλές, μα ανοιχτή θάλασσα, με τρικυμίες και σκοπέλους. Είναι για τους θαλασσοδαρμένους. Για εκείνους που δεν φοβούνται τον άνεμο, που τραγουδούν με τα κύματα, που χορεύουν στις τρικυμίες. Η αλήθεια είναι η επιλογή με τις περισσότερες συνέπειες, μα και με την καθαρότερη συνείδηση. Είναι το τίμημα τη...